مرضیه برزگر - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه فیزیولوژی و فارماکولوژی، دانشکده پزشکی،
سید علیرضا طلائی زواره - مربی مرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
محمود سلامی - دانشیار مرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

آلودگی صوتی یکی از مهمترین معضلات جوامع صنعتی و در حالتوسعه است. شواهد نشان میدهند که مواجهه با استرس-های محیطی مختلف در طی دوران بارداری بر رفتارهای فیزیولوژیک فرزندان موثر است. در این مطالعه اثر استرس آلودگی صوتی در دوران بارداری، بر یادگیری فضایی، حافظه و اضطراب فرزندان نر موشهای صحرائی بررسی شده است. روش بررسی: فرزندان نر از مادرانی که دوره بارداری را به طور طبیعی گذراندند یا در هفته آخر بارداری در معرض استرس قرار داشتند، به 4 گروه 10 سری شامل یک گروه کنترل، و 3 گروه که در هفته آخر جنینی روزانه 2،1 و 4 ساعت در معرض استرس آلودگی صوتی بودند، تقسیم شدند. یادگیری فضائی طی 5 شب و هر شب 4 مرحله آزمایش، توسط ماز آبی موریس سنجیده شد. در شب آخر میزان تثبیت حافظه فضائی نیز بررسی گردید. میزان اضطراب فرزندان، به وسیله ماز صلیبی شکل مرتفع برآورد گردید. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که مواجهه روزانه به مدت 2 و یا 4 ساعت در هفته آخر بارداری باعث ایجاد اختلال در یادگیری، حافظه فضائی و نیز افزایش اضطراب در فرزندان می شود ( 0.05>P ) . میزان کورتیکوسترون سرم این حیوانات نیز به وضوح افزایش یافته بود و با نتایج حاصل از مطالعات رفتاری همخوانی داشت. اعمال روزانه 1 ساعت استرس تغییری در میزان کورتیکوسترون و رفتار فرزندان ایجاد نکرد. نتیجه گیری: بر اساس یافتههای ما، مواجهه روزانه با استرس آلودگی صوتی در هفته آخر بارداری، می تواند سبب کاهش یادگیری، حافظه و افزایش بروز اضطراب در فرزندان نر موشهای صحرائی شود.

آلودگی صوتی، استرس پیش از تولد، یادگیری و حافظه فضایی، اضطراب، موش صحرایی