حسین وزیری مقدم - دانشگاه اصفهان، دانشکده ی علوم، گروه زمین شناسی
پرستو ترانه - دانشگاه اصفهان، دانشکده ی علوم، گروه زمین شناسی

بایوفاسیس های غالب در رسوبات ائوسن ناحیه ی حمزه علی که جزء زاگرس مرتفع می باشد از عمیق به کم عمق عبارتند از: 1- فرامینیفر پلانکتونیک، 2- نومولیتیده، دیسکوسیکلینده، فرامینیفر پلانکتونیک، 3- نومولیتیده، دیسکوسیکلینیده، 4- آلوئولینا، نومولیس، 5- آلوئولینا-اربیتولیس-سومالینا 6-آلوئولینا-میلیولید-بایوکلاست. بایوفاسیس های فوق الذکر حاکی از آن هستند که رسوبات ائوسن ناحیه ی مورد مطالعه در یک پلاتفرم کربناته از نوع شلف باز ته نشست پیدا کرده اند. در این پلاتفرم در طول ائوسن زیر محیطهای دامنه ی شلف عمیق، بخشهای داخلی، میانی و خارجی شلف کم عمق دریای باز تشخیص داده شده است. سه سکانس رسوبی در توالی ائوسن تشخیص داده شده است.Transgressine Systems Tracts با فرامینیفرهای پهن و بزرگ منفذدار و فرامینیفرهای منفذدار (بایوفاسیس 1 و 2 و 3) مشخص می گردد. فراوانی فرامینیفرهای بدون منفذ و وجود فرامینیفرهای منفذدار (بایوفاسیس 4 و 5 و 6) نشانگر رسوبات Hghstand System Tracts دیده می شود. مرز سکانسها با تغییرات ناگهانی در مشخصات سنگ شناسی و فونی مشخص می شود.