آرش قمشی - بنیاد صنعتی ایران

دانش، متدولوژی ها، استانداردها، ابزارها و نرم افزارهای زیادی به منظور مدیریت هر چه بهتر پروژه و همچنین برنامه ریزی و کنترل آن توسعه یافته اند . مدیران، برنامه ریزان و کنترل کنندگان پروژه ها، با استفاده از این ابزارها، به هدایت پروژه های کوچک و بزرگ خود پرداخته و ضمن تولید نتایج قابل تحویل پروژه، مستندات و گزارشات خود را تهیه می کنند . اما در این جا سوالی به ذهن محقق متبادر می شود که در این مقاله سعی در پاسخ دادن به آن می گردد، و آن سوال اینستکه آیا رابطه ای میان استفاده از این ابزارها و رویکردها با سایز پروژه ها وجود دارد؟ یا خیر . در پاسخ به این سوال می توان گفت که ابزارها و رویکردهای مختلف، صرفنظر از اندازه پروژه ها ابداع شده و قابلیت بکارگیری در هر نوع پروژه ای را دارا می باشند . اما ناگفته پیداست که ابزار مدیریت پروژه، تابعی از شیوه های عمل بکارگرفته شده در مدیریت پروژه می باشند و سازمان های سرآمد در مدیریت پروژه، استفاده های متعددی از ابزارهای موجود داشته به طوری که گویا کاربردهای جدیدی از ابزارها را خلق کرده اند . پاسخی که در تحقیق حاضر به سوال فوق داده شد مختصرا به این شرح بود که رویکردهای مدیریت پروژه به دو دسته اصلی تقسیم می شود؛ رویکردهای ارگانیکی و رویکردهای مکانیکی . رویکردهای ارگانیکی، روشهایی هستند که که متکی به تصمیم گیری و حل مسائل از طریق کشف و شهود، برنامه ریزی توسط کارکنان دانشی و آراء و نظرات خبرگان، کاربرد بهترین شیوه های عمل، سازماندهی کارکنان با ساختار کوتاه، حیطه نظارت بزرگ و سبک های مشارکتی است ( کاربرد مغز راست و روش های خلاقانه و توصیفی ). اما شیوه های مکانیکی، متکی به تصمیم گیری حل مسائل از طریق تجزیه و تحلیل حجم عظیم داده ها، برنامه ریزی توسط ابزارهای کامپیوتری و تجزیه و تحلیل روندها و رگرسیون، کاربرد الگوریتم های آماری و ریاضی، سازماندهی کارکنان با ساختار بلند، حیطه نظارت کوچک و سبک های آمرانه است ( کاربرد مغز راست و روش های برنامه ریزی شده و تجویزی ) . هر یک از این شیوه ها به موقع خود در هدایت پاره ای پروژه ها کاربرد دارند اما در نتیجه تحقیق حاضر ادعا می گردد که : بهتر است که در پروژه های کوچک، از روش های ارگانیکی و در پروژه های بزرگ از روش های مکانیکی بهره برداری گردد .

سایز پروژه، رویکردهای برنامه ریزی و کنترل، رویکردهای مدیریتی، شیوه حل مسائل