سیدعلیرضا میرحبیبی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند

علیرغم سابقه استفاده از روشطراحی و ساخت، همراه با تأمین اعتبار مالی از سوی پیمانکارEPCF) دراجرای پروژههای قطار شهری در شهرهای کشور، تجربه استفاده از این روش، چندان موفقیتآمیز نیست.در این مقاله تلاش گردیده تا از طریق مصاحبه با مدیران و کارشناسان اجرایی پروژههای قطار شهری و طبقهبندی نظرات ایشان در خصوص دلایل عدم موفقیت روش مذکور، این روش اجرا مورد آسیبشناسیقرار گرفته و با بهره از قضاوتهای کارشناسانه، راهکارهای بهبود ارائه گردد. یافتههای این مقاله به دلیل اتکا بر تجارب بومی شده مدیران و کارشناسان کشورمان و تلاش در جهت اتخاذ راهکارهای مناسب بهمنظور توسعه پایدار سیستمهای حمل و نقل ریلی، ارزشمند است. بررسی نظرات نشانگر آن است که فارغ از میزان اهمیت، مهمترین عوامل عدم موفقیت پروژههای قطار شهری به روش EPCF شامل مشکلات مربوط به تأمین مالی، تغییرات ماهوی در مشخصات پروژه، کمتجربگی پیمانکاران و کارفرمایان در استفاده از روش، کمبود مشاورین توانمند داخلی در نقش مشاور مادر، عدم تعامل مناسب کارفرما و پیمانکار، اثرمشخصات تجهیزات بر روند اجرایی پروژه و مشکلات گردش کار بوده است. یافتهها نشان داد که از میان عوامل مذکور، لزوماً بسیاری از مشکلات مربوط به پروژههای قطار شهری، به نوع قرارداد مربوط نبوده ومیتوان با بهبود روشهای مدیریتی و استفاده از تجربیات مشابه، نسبت به ارتقای پروژههای در دست انجام اقدام نمود. به خصوصبرنامه ریزی دقیق و آموزشتئوری و عملی دستاندرکاران میتواند به شناختمناسب این شیوه اجرایی منجر گردد.

قرارداد طرح و ساخت تأمین مالی، قطار شهری، کارفرما، پیمانکار