زهرا کرانی - استادیار گروه کشاورزی دانشگاه پیام نور

کشاورزی پایدار در راستای سود پایدار انسان، کارایی بیشتر از منابع موجود، استمرار در بلندمدت، پیوند با محیط زیست و سازگاری باشرایط محیطی با در نظر گرفتن تمام ابعاد زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و اخلاقی مطرح شده است و با تاکید بر کارکرد تولیدمواد غذایی و الیاف آرمان های دیگری را دنبال می کند ازجمله: حفاظت از خاک، کاهش استفاده از نهاده های بیرونی، دستیابی بهسرمایه و منابع طبیعی، افزایش خوداتکایی کشاورزان و روستاییان، پیوند بین کشاورزی و محیط زیست و حفظ منابع زیستی- آب-انرژی در ترکیب این بخش ها باهم شیوه ی جدیدی از کشاورزی به نام کشاورزی چندکارکردی مطرح شد که به عنوان رهیافتی برتعامل و ارتباط بین مزارع و اراضی کل منطقه با حمایت از کشاورزان خردهپا، مزارع خانوادگی، تنوع بخشی به درآمد حاصل ازکشاورزی، حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی در نظر گرفته می شود و در گسترده ترین مفهوم خود، تمام ابعاد توسعه پایدار را بایکدیگر تلفیق می کند و مشوق قدرتمندی جهت احیای مجدد مناطق روستایی و دستیابی به توسعه کشاورزی و توسعه پایدار روستاییدر نظر گرفته می شود. با توجه به اهمیت کشاورزی چندکارکردی در پژوهش حاضر به بررسی اهمیت کشاورزی چندکارکردی درتوسعه پایدار بر اساس مرور اسناد و مبانی نظری پرداخته شده است.

کشاورزی چندکارکردی، توسعه، توسعه پایدار، سازمان غذا و کشاورزی.