محمدحسین خالصی
حسن سالاریه
محمود سعادت فومنی

مدلسازی مجموعه روتور اهمیت زیادی در مدلسازی بالگردهای بدون سرنشین دارد و کیفیت و کارایی آن، نقش بسیار موثری در توانایی شبیه­سازی مطابق رفتار واقعی بالگرد خواهد داشت. برای مدلسازی روتور، روش­های مختلفی وجود دارد که از نظر فرضیات ساده­کننده و پیچیدگی روابط با یکدیگر متفاوت می­باشند. در اغلب مطالعات، مدلسازی کامل بالگرد بدون سرنشین انجام شده و مورد استفاده و ارزیابی قرار می­گیرد که این امر منجر به کاهش تمرکز بر روی مدلسازی مجموعه روتور و کیفیت آن می­گردد. در این مقاله مدلسازی مجموعه روتور با استفاده از دو روش (مدل تئوری مبتنی بر روش المان پره و مدل تقریبی با دینامیک فلپینگ رسته ۱) به صورت مستقل انجام شده است. با توجه به پیچیدگی دینامیکی مدل تئوری،  به­کارگیری مدل تقریبی با حفظ مناسب همخوانی با مدل تئوری، موجب کاربردی­تر شدن مدل نهایی می­گردد. برای همین منظور، با استفاده از روش­ شناسایی سیستم امکان استفاده از مدل تقریبی به عنوان جایگزین مدل اصلی (به عنوان تقریب بهتری از رفتار واقعی روتور) ارزیابی و نشان داده شده است. در ادامه سیستم کنترلی بر مبنای مدل دینامیکی تقریبی روتور طراحی شده و با اعمال موفقیت­آمیز آن به مدل تئوری، می­توان نتیجه گرفت که امکان کنترل مدل پیچیده روتور با استفاده از مدل تقریبی و ساده­شده آن وجود دارد.

Main Rotor Modeling, Unmanned Rotorcraft, Flapping Dynamics, Blade Element Theory, system identification