سوده داودی دهکردی - Deptartment of Plant Protection, Faculty of Agricultural Sciences, University of Guilan, Rasht, Iran.
احد صحراگرد - Deptartment of Plant Protection, Faculty of Agricultural Sciences, University of Guilan, Rasht, Iran.

نرخ شکارگری اساس هر پژوهش در برهم کنش شکار-شکارگر است و یکی از اجزای مهم در انتخاب شکارگران در کنترل بیولوژیک به­شمار می­رود. نرخ شکارگری کفشدوزکHippodamia variegata (Goeze)  با تغذیه از تراکم­های مختلف (۲۰، ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰) عدد از پوره­های سن سوم شته پنبه Aphis gossypii Glover در شرایط آزمایشگاهی (۱±۲۵ درجه سلسیوس، رطوبت نسبی ۵  ±۶۵ درصد و دوره نوری ۱۶ ساعت روشنایی و ۸ ساعت تاریکی) بررسی شد. نرخ خالص شکارگری (C۰) با استفاده از جدول زندگی دوجنسی سنی-مرحله­ی رشدی در تراکم­های ۲۰، ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ شته به­ترتیب ۵۰/۱۵۴۷، ۹۱ /۴۰۱۱، ۷۸/۴۴۵۰، ۲۰/۵۳۰۰ و ۷۳/۵۳۰۵ شته طعمه بود. میانگین نرخ­های مصرف برای نر و ماده با افزایش تراکم طعمه افزایش یافت. نرخ شکارگری برای هر دو جنس نر و ماده نیز با افزایش تراکم طعمه افزایش یافت. پایین­ترین و بالاترین نرخ­های مصرف برای ماده­ها ۵۰/۱۵۴۷ و ۷۳/۵۳۰۵ پوره طعمه به­ترتیب در تراکم­های ۲۰ و ۱۰۰ شته پنبه بود. نرخ تبدیل از جمعیت طعمه به نتاج شکارگر (Qp) با افزایش تراکم طعمه کاهش پیدا کرد. نتیجه­گیری شد که افزایش تراکم پوره­های سن سوم شته پنبه، تاثیرمعنی­داری روی پارامترهای شکارگری H. variegata داشت.

age-specific survival rate, net consumption rate, Aphis gossypii, transformation rate