عسل روحی سارالان - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
جلیل شفق - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
عادل دباغ محمدی نسب - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
محمودرضا سعیدی - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

به منظور بررسی تاثیر مالچ و کود زیستی بر خصوصیات کمی و کیفی خرفه در کشت مخلوط با بالنگوی شهری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تبریز در دو سال زراعی ۱۳۹۳-۱۳۹۴ و ۱۳۹۴-۱۳۹۵ به اجرا در آمد. الگوی کشت شامل کشت خالص خرفه و بالنگوی شهری، کشت مخلوط افزایشی با نسبت­های ۱۰۰:۲۰، ۱۰۰:۴۰ و ۱۰۰:۶۰ (بالنگوی شهری به خرفه) به عنوان عامل اول، مالچ کلش گندم در دو سطح با مالچ و بدون مالچ به عنوان عامل دوم، و مصرف کود شامل مصرف ۱۰۰ درصد کود شیمیایی و مصرف تلفیقی کود زیستی ازتوبارور ۱+ ۵۰ درصد کود شیمیایی به عنوان عامل سوم بودند. نتایج نشان داد که مالچ باعث افزایش ارتفاع، تعداد شاخه فرعی، عملکرد دانه، میزان روغن و امگا-۳ در خرفه و کاهش دمای برگ گردید. بیشترین تعداد شاخه فرعی (۱۹/۷) و عملکرد خرفه (۲۶/۴۷ گرم بر مترمربع) در کشت خالص و در سال دوم مشاهده شد در حالی­که بیشترین ارتفاع بوته و کمترین میزان دمای برگ در الگوی کشت مخلوط افزایشی ۱۰۰:۶۰ مشاهده شد. همچنین اثر تیمار کودی بر هیچ­یک از صفات مذکور معنی­دار نبود. بیشترین میزان نسبت برابری زمین (۵۶/۱) و مجموع ارزش نسبی (۲۷/۱) در الگوی کشت مخلوط افزایشی ۱۰۰:۴۰ به همراه مالچ و مصرف تلفیقی کود زیستی بعلاوه ۵۰ درصد کود شیمیایی حاصل شد. افت عملکرد واقعی کل برای بیشتر ترکیب­های کشت مخلوط بیشتر از صفر بود، که بیانگر برتری کشت مخلوط نسبت به کشت خالص است.

ازتوبارور ۱, افت عملکرد واقعی, امگا-۳, کشت مخلوط, مالچ گندم