کرامت احمدی - کارشناس ارشد آموزش زبان انگلیسی
اسدالله عباسی - دانشجوی دوره دکتری فلسفه تعلیم وتربیت
زهره اسماعیلی - استادیار علوم تربیتی پیام نور تهران جنوب

یکی از نظریه های مطرح در فلسفه آموزش و پرورش که در غرب تاثیر شگرفی بر آموزش و پرورش و مراکز آموزش دانشگاهی داشته نظریه باز سازی اجتماعی است مطابق این نظریه انسان ها باید به مهندسانی اجتماعی تبدیل شوند که قادر باشند مسیر تحول را طرح ریزی کرده واز علم و فناوری برای نیل به آرمانهای مطلوب بهره گیری نمایند. بر این اساس مراکز آموزشی بایستی مساله مدار ودر بطن مسائل جامعه باشند. ر همین راستا در این مقاله ابتدا بحران های فعلی جامعه بررسی سپس براساس آنها ۱۴نقش که دانشگاه ها بایستی بعنوان مراکز اصلی باز سازی اجتماعی برای حل این بحران ها ایفا نمایند بدین صورت پیشنهاد شده است شناسایی، آموزش و هدایت گرو ه های مرجع جدید در راستای ارزش های مطلوب جامعه، پالایش و بازسازی ارزش های گذشته و جدید هماهنگ کردن آن با ساخت ارزشی جامع، بازسازی الگوها ومتون اسلامی، تقویت حس وابستگی به حاکمیت و عرق ملی، توسعه وآموزش مهارت های زندگی متناسب با عوارض از ناشی از صنعتی و فرا صنعتی شدن، تقویت کرسی های آزاد اندیشی، بازسازی فرهنگ همزیستی بین گروه های مختلف قومی ، مذهبی و زبانی، تامین نیروی انسانی مورد نیاز در عصر اطلاعات و فناوری، توسعه نرم افزاری در رسانه های نوین جهانی، نهادینه نمودن رعایت قوانین و مقررات در جوانان و نوجوانان، تقویت هنجارهای دینی و ارزشی و باز تعریف آنها، تقویت نگرش روستا نشینی و در مقابل ایجاد نگرش منفی نسبت شهرنشینی، تهیه طرح جامع روستا نشینی، تغییر نگرش جوانان تحصیل کرده در خصوص کار و شغل.

بازسازی اجتماعی، بحران، نقش دانشگاه، فلسفه آموزش وپرورش