محمدصادق کریمی - گروه علوم و مهندسی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی شاکری - گروه مهندسی طبیعت، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد
فاطمه طباطبایی یزدی - استادیار گروه علوم و مهندسی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد
حسن یحیی زاده - گروه علوم و مهندسی شیلات، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد

فرسایش بادی یکی از مهمترین چالش های محیط زیستی در مناطق خشک و بیابانی به شمار می رود که اثرات زیادی بر اکوسیستم ها و کلیه باشندگان آنها می گذارد. تقویت پوشش گیاهی و دیگر سپر های طبیعی سطح خاک مانند پوسته های زیستی (مانند سیانوباکتری ها و گلسنگ ها) تا حد قابل توجهی می توانند مانع رخداد فرسایش بادی و ایجاد کانون های بحرانی گرد و غبار شوند. فرسایش خاک و گرد و غبار بر فلور و فون مناطق اثر گذار بوده و ممکن است در مواردی سلامت آنها را با تهدید مواجه سازد. حفاظت از خاک در سرزمین نقش بسیار مهمی در حفاظت از تنوع زیستی گیاهی و جانوری دارد. شناسایی مناطق مستعد فرسایش بادی و کانون های برداشت غبار برای متخصصان حوزه های مدیریت بیابان و مناطق خشک اهمیت زیادی داشته و روش های مختلفی برای مدل سازی آنها وجود دارد. در این مقاله به تاثیر فرسایش بادی ، اثرات طوفان های گرد و غبار بر زیستگاه ها و جانوران، روش های پیشرفته پایش گرد و غبار با سنجش از دور، استفاده از داده های پهپادی (UAV) و الگوریتم های یادگیری ماشین پرداخته شده است .

فرسایش بادی ، تنوع زیستی ، گرد و غبار، سنجش از دور، خاک