سیدمصطفی ناظمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
قاسم براتی دربند - استادیار گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
علی داودی - دانشیار گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد

تولید هیدروژن به روش شکافت الکتروشیمیایی آب یک استراتژی امیدوارکننده برای دستیابی به انرژی های نو و جایگزینی برایسوخت های فسیلی می باشد. در این پژوهش در ابتدا نیکل فلزی با ریزساختار میکرومخروط بر روی ورق مسی به روش جریانمستقیم، و سپس بر روی آن، آلیاز سه تایی نیکل-کبالت-منگنز به روش ولتامتری چرخه ای و با ریزساختار نانوصفحه رسوبدهی شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان می دهند که با افزایش تعداد سیکل های رسوب نشانی. سطح فعال و تراکمنانوصفحات افزایش یافته است. آزمون الکتروشیمیایی ولتامتری روبشی خطی نیز به جهت بررسی شیب تافل کاتدی و مقادیرپتانسیل اضافی مورد نیاز برای دانستیه جربان های ۰۱۰ ۲۰ و ۱۰۰ میلی آمپر بر سانتی متر مربع انجام گرفت. نتایج حاصلهحاکی از آن است که نمونه رسوب دهی شده در ۳ سیکل، رفتار الکترو کاتالیستی بهتری دارد و مقادیر (ƞ(۲۰)، ƞ(۱۰ و (ƞ(۱۰۰ آن بهترتیب برابر با ۱۶۴/۳۴-، ۱۹۱/۱۷- و ۲۶۱/۹۴- میلی ولت می باشند. همچنین آزمون طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی همدر پتانسیل های ثابت ۱۲۰۰- و ۱۳۰۰- میلی ولت در فرکانس ۱۰۰کیلو تا ۱۰۰ میلی هرتز انجام شد که نتایج آن، رفتار بهترنمونه رسوب دهی شده در ۳ سیکل را تایید می کنند.

رسوب دهی الکتروشیمیایی، الکتروکاتالیست، واکنش تصاعد هیدروژن، نیکل-کبالت-منگنز، پوشش های نانوساختار