احترام سبحانی - کارشناسی ارشد علوم تربیتی دانشگاه پیام نور مرکز همدان و آموزگار ابتدایی شهرستان بیجار

طرح ارزشیابی توصیفی مشهور به ارزشیابی کیفی یا طرح حذف نمره ،تجربه نوآورانه ی برخاسته از عمل در مقطع ابتداییآموزش و پرورش ایران است.این طرح به صورت پیش آزمایشی در سال تحصیلی ۸۲-۸۱ اجرا و ارزشیابی شد. هدف ارزشیابی خدمت به آموزش است، نه در کمین نشستن برای غافلگیر کردن دانش آموز و محک زدن او با معیار آنچه «نمی داند». موهبت های طبیعیو انسانی او را بسیار بیشتر از آزمون های سنتی نشان دهد.پس آن نوع سنجش که بتواند تصویری واضح و سه بعدی از رشد مهارت ها،توانایی ها و دانش و نگرش دانشآموز بدهد قابل دفاع می باشد. برخلاف ارزشیابی کمی که با داده های کمی و ریاضی و عدد و ارقامسروکار دارد و از قضاوت برخوردار است؛ باید دانست که کیفیت یک امر نسبی است و انعطاف پذیر می باشد و به طور کلی میتوان گفتکه کیفیت مقطعی نیست، بلکه اندیشه ای مستمر است و بر اساس تلاش و فعالیت فرد انجام می گیرد. ارزشیابی توصیفی الگوی جدیدیاست که تلاش می کند زمینه ای را فراهم سازد تا دانشآموزان در کلاس درس با شادابی و نشاط بهتر، بیشتر و عمیق تر مطالب درسیرا یاد بگیرند.در ارزشیابی توصیفی، یادگیری مهم و تفریح است. کودکان در کلاس تشویق می شوند که علائق، تجارب و ایده های خود رابه کلاس درس بیاورند و اجازه دارند درباره هدف های کار روزانه خود با معلمان بحث کنند، به آنها استقلال کاری داده می شود تاتصمیم بگیرند، احساس آرامش می کنند و تنش ها و فشارهای کسب نمره را ندارند.

ارزشیابی کیفی –توصیفی ، عملکرد ، رویکردهای جدید ، آموزشی