عباس محدثی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران.
مصطفی شیرمردی - گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
حیدر مفتاحی زاده - گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران.
جلال غلام نژاد - گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران.

اهداف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر بیوچار تولید شده از ضایعات حاصل از هرس درختان انار و مقایسه آن با ورمی کمپوست بر گل مغربی تحت تنش خشکی انجام شد. مواد و روش ها: تیمارها شامل سطوح مختلف کاربرد اصلاح کننده آلی (هفت سطح شامل عدم کاربرد اصلاح کننده، کاربرد ۱۰، ۲۰ و ۳۰تن در هکتار ورمی کمپوست و کاربرد ۱۰، ۲۰ و ۳۰تن در هکتار بیوچار) در سه سطح تنش خشکی (آبیاری در ۸۰، ۶۰ و ۴۰%ظرفیت مزرعه (FC)) بود. یافته ها: نتایج نشان داد که تنش خشکی منجر به کاهش معنی دار طول برگ، سطح برگ، قطر ساقه، ارتفاع گیاه، شاخص سبزینگی برگ و محتوای نسبی آب (RWC) شد و نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی و نشت یونی افزایش یافت. کاربرد ۳۰تن در هکتار بیوچار و تمام سطوح کاربرد ورمی کمپوست منجر به کاهش معنی دار نسبت ریشه به اندام هوایی در شرایط تنش خشکی شدید شدند. تمام سطوح کاربرد ورمی کمپوست توانستند شاخص سبزینگی در شرایط اعمال تنش شدید خشکی افزایش دهند و سطوح مختلف بیوچار تاثیر معنی داری نشان ندادند. تمام تیمارهای اصلاح کننده منجر به افزایش معنی دار RWC نسبت به شاهد در شرایط تنش متوسط و شدید شدند. کاربرد مقادیر ۳۰تن در هکتار بیوچار و ورمی کمپوست منجر به کاهش معنی دار نشت یونی نسبت به تیمارشاهد شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد اصلاح کننده های آلی با تاثیر بر فراهمی عناصر غذایی و همچنین افزایش ظرفیت نگهداری رطوبت در خاک به گیاه در شرایط تنش کمک کنند. اثربخشی ورمی کمپوست در این مطالعه در مقایسه با بیوچار بهتر بود که می توان آن را به محتوای بالاتر عناصر تغذیه ای در ورمی کمپوست مربوط دانست.

اصلاح کننده آلی, ضایعات کشاورزی, تنش خشکی, نشت یونی, محتوای نسبی آب