قلی اسدزاده خوشه مهر - کارشناسی ارشد خاک و پی دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه ارومیه

تمایل به متراکم شدن خاکهای دانه ای اشباع در معرض تنش های برشی سیکلی، منجر به افزایش فشار منفذی و کاهش نیروهای تماسی بین ذرات می گردد این امر باعث تقلیل سختی و تنش های همه جانبه در خاک می شود و نهایتا مسبب تغییر شکل ها و خرابیهای زیادی خواهد بود. وضعیت بافت تحت الارضی مسلما یکی از مسائلی است که در خرابیها و جابجایی های رخ داده در سطح زمین نقش کلیدی را ایفا میکند و بر خسارات جانی و مالی مستقیما تاثیر خواهد گذاشت. در برخی مناطق یک لایه ماسه ای سست و اشباع بوسیله لایه های ریز دانه که عمدتا از جنس رس یا لای می باشند احاطه می شود که در هنگام وقوع زلزله منجر به نشست و خرابی های زیادی برای سازه های سطحی و مدفون می شود، در این بین موقعیت لایه روانگرا در پروفیل خاک، بر میزان این خرابیها اثر می گذارد. با توجه به لرزه خیز بودن کشور ایران، نیاز به تحقیق بر روی رفتار لرزه ای ساختگاهها بشدت احساس می شود. بدین منظور در مطالعه حاضر با بهره گیری از نتایج و دستاوردهای مطالعات قبلی و با استفاده از نرم افزار FLAC 2D اثرات موقعیت لایه روانگرای محبوس شده در لایه های رسی در قالب بررسی نشست ها، اضافه فشار منفذی و تنش های موثر مورد تحلیل قرار میگیرد. در این مطالعه از دو مدل رفتاری الاستو پلاستیک )مدل موهر کلمب( و مدل فین استفاده گردیده است. نتایج این تحقیق مبین آن است که با افزایش عمق لایه روانگرا میزان اثرات مخرب روانگرایی تقلیل پیدا می کند و با متغیر بودن موقعیت لایه روانگرا، مخاطرات روانگرایی نیز متغیر خواهد بود

زلزله، موقعیت لایه روانگرا، روانگرایی، تغییر شکل