جلیل شاهی - دانشیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت ایران
سیدابراهیم عبدالمنافی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل و نقل دانشگاه علم و صنعت ایران

سیستم حمل ونقل که نقش مهمی در توسعه اقتصادی- اجتماعی دارد، پیوسته مشکلاتی را نیز با خود به همراه دارد. از موقعی که خودروهای با سوخت فسیلی به عنوان حمل و نقل موتوری به سیستم حمل و نقل شهره پیوست، تصور عموم بر آن بود که بسیاری از مشکلات مربوط به آلودگی ناشی از تردد کالسکه ها و اسبها در خیابان برطرف خواهد شد؛ اکنون که قریب به 100 سال از آن تاریخ می گذرد مردم شهرهای بزرگ علاوه بر مسائل مربوط به آلودگی محیط زیست با موضوعات مهمی مانند امنیت تامین انرژی و هزینه های فزاینده آن روبرو هستند. در حال حاضر یکی از مهمترین منابع آلاینده محیط زیست، سیستم حمل و نقل است. بر اساس آمارها بیش از 40 درصد کل آلودگی های محیطی، ناشی از سیستم حمل و نقل است و این رقم در شهر تهران در حدود 75 الی 80 درصد می باشد. همچنین از جنبه های اقتصادی شایان توجه است که ایران پس از ایالات متحده آمریکا بیشترین مصرف سرانه بنزین را در خودرو دارد. از طرفی منابع نفتی که به عنوان سوخت در وسائل نقلیه مورد استفاده قرار می گیرد، محدود بوده و رو به اتمام است. در این وضعیت ملاحظات درباره آلودگی هوا، سلامتی عمومی ،‌توجه به نسل های بعدی و استفاده از منابع طبیعی داخلی به شدت مهم جلوه می کند. استفاده از خودروهایی با سوخت های جایگزین یکی از راهکارهایی است که می تواند کمکی در کاهش انتشار مواد آلاینده و عدم وابستگی به منافع نفتی باشد. مسلما استفاده از خودروهایی با سوخت جایگزین مستلزم استراتژی و راهکارهای اساسی و اصولی می باشد. قطعا شناخت و بررسی استراتژی ها و اقداماتی که کشرهای مختلف جهان در گسترش استفاده از سوختهای جایگزین بکار گرفته شده است، می تواندما را در انتخاب استراتژی ها و راهکارهای مناسب و اقدامات در جهت گسترش این سیستم ها در کشور کمک نماید.

سوخت های جایگزین ، استراتژی های سوخت جایگزین ، سوخت هیدروژنی ، گاز طبیعی