احمد علی آماده - دانشیار، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، پردیس دانشکده های فنی، دان
محمدرضا وطن آرا - کارشناس ارشد مواد، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، پردیس دانشکده های
هادی مرادی - کارشناس ارشد، پژوهشکده علوم و فناوری مهام، گروه صنایع مهام
علی محمدی - کارشناس ارشد، پژوهشکده علوم و فناوری مهام، گروه صنایع مهام

امروزه سخت پوشی توسط فرآیندهای جوکاری به عنوان یکی از مؤثرترین و اقتصادی ترین روهای عملیات سطحی جهت بهبود خواص قطعات صنعتی، استفاده روز افزونی پیدا کرده است. کاربرد آلیاژهای سخت پوشی غیر آهنی پایه کبالت و پایه نیکل به عنوان موادی که در برابر عوامل مخربی چون اکسیداسیون، خوردگی داغ، خستگی حرارتی و سایش در دماهای بالا، مقاومت خوبی از خود نشان می هند، نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. در این تحقیق سخت پوشی فولاد ابزار (DIN 1.2714)L6، که کاربرد گسترده ای در ساخت قالبهای آهنگری داغ دارد، توسط سوپر آلیاژ پایه کبالت استلایت 21 مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا نمونه های آزمایش از فولاد مذکور تهیه و فرآیند سخت پوشی توسط روش جوشکاری TIG روی آنها انجام شد. تأثیر متغیرهای جوکاری شامل دمای پیشگرم و شدت جریان الکتریکی بر ریز ساختار، سختی و احتمال بروز ترک در لایه سخت پوشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از بازرسی نمونه ها نشان داد که لایه سخت پوشی شامل کاربیدهای نوع (6)M(23)Cو فاز غنی از کبالت r می باشد. کاربیدهای یوتکتیکی در اثر پس زده شدن عناصر محلول نظیر Cr و Mo به محدوده بین دندریتها در حین انجماد، شکل می گیرند. همچنین آنالیز EDS که مؤید حضور عناصر کرم، مولیبدن و آهن در زمینه می باشد. با تغییر درجه رقت افزایش و یا کاهش قابل ملاحظه ای در سختی مشاهده نمی شود.

جوشکاری TIG، سوپر آلیاژ پایه کبالت، فولاد ابزار L6، ریز ساختار