تارا میرآخوری - ، دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه حسابداری، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران.
علی نمازیان - استادیار حسابداری، گروه حسابداری، واحد رفسنجان ، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان ، ایران.

سرمایه فکری(معنوی) یکی از مهم ترین دارایی های ناملموس بنگاهها می باشد و به عنوان کلیدی برای دستیابی به مزیت رقابتی برای شرکت های فنی و اطلاعاتی است .درقرن ۲۱ این دارایی های اطلاعاتی پایه موفقیت ها به شمار می روند. امروزه ناظر افزایش شکوه سرمایه های فکری به عنوان یک ابزار مهم در جهت افزایش رقابت شرکت ها هستیم .این موضوع سبب افزایش اهمیت سرمایه فکری به عنوان متغیری پژوهشی و اقتصادی است .اما با توجه به اهمیت این موضوع هنوز پژوهش های لازم در این زمینه انجام نشده است و این مطالب در حد نظریه باقی مانده است که نشاندهنده این موضوع است که به این متغیر به اندازه کافی پرداخته نشده است .دراقتصاد دانش محور از سرمایه فکری جهت ایجاد بها برای بنگاهها استفاده می کنند وامروزه بهرهمندی هر بنگاهی به تسلط درمدیریت این دارایی ها بستگی دارد. در چند دهه گذشته عده ای از محققین ، سرمایه فکری را به عنوان عامل اصلی رجحان رقابتی که ناشی از منابع نامشهود سازمانی می باشد مورد مذاکره قرار دادهاند و درحیطه مدیریت و بازار سرمایه پژوهش های علمی زیادی جهت تخمین پیوستگی بین سرمایه فکری و برداشت وکارکرد مالی در کشورهای مختلف صورت گرفته است .سرمایه فکری نامشهود است و نمی توان آن را به صورت صحیح مورد سنجش قرار داد.توجه به این مهم تاثیر خود را در توسعه و کارآفرینی نشان خواهد داد.در این مقاله سعی شده است به این متغیر و اثرات آن در جامعه و تاثیرسریع آن در جهت توسعه و کارآفرینی پرداخته شود.

سرمایه فکری، سرمایه انسانی ، دارایی های نامشهود، کارآفرینی ، توسعه