Zahra زهرا اردودری - MSc Student, Student Research Committee AND Department of Occupational Health, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
Ehsanollah احسان اله حبیبی - Professor, Department of Occupational Health, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
Javad جواد غلامیان - Ergonomic Laboratory, Department of Occupational Health, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
Akbar اکبر حسن زاده - Lecturer, Department of Statistics and Epidemiology, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

مقدمه: شخص زمانی می تواند فعالیت های سنگین را راحت تر انجام دهد که توان هوازی بیشتری داشته باشد. اندازه گیری چنگش دست، راه ارزان و ساده ای برای تعیین قدرت ماهیچه است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تاثیر ظرفیت کار فیزیکی (Physical work capacity یا PWC) بر قدرت دست در میان جوانان بود.روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی بر روی ۱۲۰ نفر از جوانان ۱۹ تا ۲۹ ساله، با شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد. جهت تعیین PWC، قدرت و پایداری چنگش و نیشگون به ترتیب از آزمون پله به روش McArdle، دینامومتر و پینچ گیج استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون های Independent t و Paired t در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ۰۵۰/۰ > P به عنوان سطح معنی داری داده ها در نظر گرفته شد.یافته ها: قدرت و پایداری چنگش و نیشگون و PWC در مردان بیشتر از زنان بود (۰۵۰/۰ > P). ضمن این که PWC در مردان و زنان به ترتیب فقط بر روی قدرت نیشگون و پایداری چنگش تاثیرگذار بود (۰۵۰/۰ > P).نتیجه گیری: به منظور جلوگیری و یا کاهش آسیب های جبران ناپذیر ناشی از عدم تناسب کار با کارگر، برای آن دسته از مشاغلی که به قدرت نیشگون و پایداری چنگش بالایی نیاز دارند، بهتر است از افرادی با PWC بالا استفاده شود. ضمن این که در به کارگیری افراد در مشاغل مختلف، جنسیت افراد لحاظ گردد.

چنگش قوی, قدرت نیشگون, آزمون پله, جنسیت, جوانان