محمد صدیق حاتمی - کارشناس ارشد تربیت بدنی واحد تهران مرکز
سمیرا مشهودی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری
فرانک طیاری - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

هدف از انجام این تحقیق مقایسه میزان انگیزش مشارکت ورزشی ورزشکاران رشته های برخوردی و غیر برخوردی انفرادی و گروهی می باشد . بدین منظور8 تیم به تعداد 85 نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب گردیدند. نمونه ها را کل اعضای تیم های منتخب رشته های گروهی والیبال- هندبال- هاکی سالنی- قایق رانی(دراگون بات) و انفرادی (جودو- ووشو- دوومیدانی و تیراندازی) تشکیل دادند. در این تحقیق از پرسشنامه ورزش گرایی گیل استفاده شده است این پرسشنامه به وسیله گیل در سال 1988 ساخته شده و دارای 25 پرسش است که در مقیاس 5 ارزشی لیکرت از کاملا موافق تا کاملا مخالف اندازه گیری می شوند از مجموع سه خرده مقیاس رقابت جویی ، هدف گرایی ، پیروزی گرایی در پرسشنامه، نمره ی ورزشگرایی بدست خواهد آمد.پایایی این پرسشنامه توسط بهرام و همکاران در سال 1381 با اعتبار91/. و پایایی70/. هنجاریابی گردیده است. از نتایج این تحقیق، آلفای کرونباخ پیروزی گرایی 65/0 ، هدف گرایی 73/0 ، رقابت جویی 77/0 وانگیزش76/. بدست آمد. به منظور آزمون فرضیه های تحقیق در مقایسه میزان انگیزش ورزشکاران رشته های برخوردی و غیر برخوردی تیمی و انفرادی از روش تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه (anova) در سطح آلفای 0/05)) و همچنین برای بررسی تفاوت های چند گانه دو به دوی میانگین ها از آزمون تعقیبی توکی (tukey ) استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بین انگیزش مشارکت در ورزشهای برخوردی و غیر برخوردی اختلاف معنا داری وجود دارد بطوریکه انگیزش مشارکت در ورزشهای انفرادی و گروهی غیر برخوردی بیش از ورزشهای برخوردی بود. در مقایسه انگیزش مشارکت رشته های گروهی و انفرادی نتایج نشان داد که انگیزش مشارکت ورزشکاران گروهی بیش از ورزشکاران رشته های انفرادی بود.

انگیزش مشارکت ورزشی،پیروزی گرایی،هدف گرایی ،رقابت جویی ،ورزشهای برخوردی و غیر برخوردی