سجاد شمشیری - دانشجوی کارشناس ارشد مهندسی طراحی محیط زیست، دانشگاه تهران
امید اصغری - کارشناس ارشد آموزش محیط زیست، دانشگاه پیام نور
سیدحسن مظلوم زاده - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد قزوین
انسیه انصاری - دانشجوی کارشناس ارشد مدیریت و آموزش محیط زیست، دانشگاه تهران

در شهرهای امروزی، به ویژه شهرهای بزرگ، رشد سریع ابعاد کالبدی، جدایی از طبیعت و... باعث شده که علاقه به طبیعت مخصوصاً در هنگام اوقات‌فراغت، در انسان شهرنشین بیش از پیش متجلی شود. به نحوی که مردم در ایام تعطیل برای فرار از زندگی یکنواخت و مدرن شهری به طبیعت پناه می‌برند. اما میزان استفاده‌ی آنها از فضای طبیعی بستگی به میزان امکانات و تجهیزات آن، میزان دسترسی و همخوان بودن فضا با سلایق و نیاز مراجعین و... دارد. لذا در این مقاله به بررسی اوقات‌فراغت، در پارک‌های شهری می‌پردازیم تا بتوان به اصول و معیارهای پایه در طراحی پارک‌های شهری دست یافت. در شهر کرمانشاه از سال 1346 به بعد پارکها و فضاهای‌سبز به شیوه امروزی در آن رواج یافت. با وجود آنکه تعداد قابل توجهی پارک و مکان تفریحی در داخل شهر وجود دارد اما برخی مسائل و نارسایی‌ها از جمله ازدحام بیش از حد، کمبود عرصه‌های طبیعی جهت پیک‌نیک و سرو صدای زیاد (نزدیکی زیاد به خیابان‌ها) موجب گردیده که مردم نتوانند آنگونه که می‌خواهند از محیط بهره‌مند شوند. بدین سبب پارکهای احداث شده مهمترین کارکرد خود را که ایجاد امکانات آسایش و آرامش شهروندان می‌باشد از دست داده‌اند. بررسی گذران اوقات‌فراغت در پارک طاقبستان غربی نشان داد که پارکهای شهری در بهترین حالت خود تنها می‌توانند چندین ساعت از اوقات‌فراغت شهروندان را به طور ناقص پرکنند و هرگز قادر نخواهند بود محیط‌هایی با چشم انداز روستایی برای نزدیک‌تر شدن هرچه بیشتر شهروندان به طبیعت ایجاد نمایند. از این رو ضروری است که با بازنگری الگوی سالم و سنتی گذراندن اوقات‌فراغت، برای بازگرداندن سلامت روانی به جامعه شهری و جلوگیری از ناهنجاری‌های فردی و اجتماعی چاره‌ای اساسی نمایند.

اوقات‌فراغت، پارک‌های شهری، پارک غربی طاق‌بستان، کرمانشاه