حسین خبازشیرازی - کارشناسی رشته مهندسی راه آهن گرایش خطوط اصفهان ایران
سیدعلی کمیلی - کارشناسی ارشد مهندسی برنامه ریزی حمل و نقل اصفهان ایران

بنادر خشک، پایانه های پس کرانه ایی هستند که به جهت حمل ترکیبی کالا دارای ارتباط مستقیم به صورت زمینی با یک یا چند بندرساحلی می باشند. بخش عمده ای از خدماتی که در بنادر ساحلی صورت می گیرد در بنادر خشک نیز ارائه می گردد که شامل خدماتگمرکی، ترخیص کالا، انبارداری، خدمات تعمیری مربوط به کانتینر، استریپ و استافینگ کانتینر و غیره می باشد؛ در واقع بنادر خشکگره های توزیع داخلی و قسمتی از زنجیره های تامین هستند که به همین دلیل در نزدیکی مناطق صنعتی و محورهای مهم به منظورکاهش ازدحام بنادر دریایی تحت عنوان نقاط کانونی زنجیره تامین واقع شده اند که همین امر سبب شده جزء شریان های مهم تجارتمنطقه ای و بین المللی در نظر گرفته شوند. در این مقاله ضمن معرفی فنی و ساختاری بندر خشک و مقایسه آن در ایران و جهان، امکانسنجی ایجاد این بنادر از منظر توسعه لجستیک در منطقه بررسی شده است و تاثیر آن بر افزایش بهره وری حمل و نقل ریلی بررسیشده است. در انتها به عنوان مطالعه موردی تاثیر راه اندازی بندر خشک (بارنداز) ناحیه شرق اصفهان در محدوده ایستگاه سیستان در راهآهن اصفهان بر توسعه منطقه ای و افزایش حمل و نقل ریلی بررسی شده است. نتایج بررسی ها نشان داد با توجه به دسترسی بندرخشک سیستان به خط ریلی ، سهم حمل و نقل ریلی نسبت به جاده ای افزایش یافته و از هزینه های ترکیبی جاده ای کاسته می شود.

بندر خشک، توسعه لجستیک، حمل و نقل ریلی، تجارت بین المللی ، تحلیل SWOT