حسین کاکویی
عبدالحسین پورنجف

زمینه و هدف: عدم وجود اطلاعات کمی و کیفی از روشنایی و عوارض ناشی از آن در صنایع، انجام ارزیابی سیستم های روشنایی را در صنایع ضروری می سازد. این مطالعه به منظور ارزیابی کمی و کیفی روشنایی بر حسب ماهیت کار در صنایع الکتریکی غرب تهران و عوارض ناشی از روشنایی ناکافی محیط کار اجرا شد.روش کار: جامعه آماری این مطالعه مقطع، ۶۱۶ نفر از کارگران صنایع الکتریکی غرب تهران بودند. جمع آوری داده ها به روش اندازه گیری روشنایی و پرسشگری انجام شد.نتایج: از کل پستهای کار جامعه آماری ۱۹.۸% از روشنایی کافی و ۴۶.۱% از روشنایی متوسط برخوردار بودند. ۲۹.۷ از پستهای کار دارای روشنایی ناقص و ناکافی برای کارهای خیلی ظریف بودند. ۵۶.۷% از کارگران شاغل در محیط دارای روشنایی متوسط در گروه سنی ۲۰- ۱۶ ساله قرار داشتند. ضمنا ۸۶.۷% از این گروه سنی مشغول کار در پستهای کاری خیلی ظریف بودند. ۴۶.۴% از زنان و ۴۵.۷% از مردان از روشنایی متوسط بهره می بردند. یافته ها حاکی از آلوده بودن پست های کار با روشنایی ناکافی و ناقص به دود و ابتلای کارگران به سردرد می باشد. خیرگی در جامعه مورد مطالعه با ۴۷.۹% از کارهای خیلی ظریف تا کارهای خشن سیر نزولی داشت.نتیجه گیری: کار صنعتی شامل انواع متنوعی از وظایف بصری است؛ از این رو، روشنایی در صنایع افزون بر ایجاد یک محیط دلپذیر باید شرایط نوری مناسب مانند، تامین نور کافی، قابلیت رویت، درخشندگی و تباین مناسب را تامین کند.

Industrial illumination,Ergonomics,Qualitative and insufficient illumination, روشنایی صنعتی،کمیت و کیفیت روشنایی و روشنایی ناکافی