عزت اله قدم پور
نرگس کشتی آرای
حمید ناصریان حاجی آبادی
اعظم محمدزاده قصر
هوشنگ گراوند

مقدمه: گرایش به تفکر انتقادی جزء ضروری تصمیم گیری بالینی و صلاحیت حرفه ای در آموزش علوم پزشکی می باشد. سبک های یادگیری نیز یکی از عوامل موثر در گرایش به تفکر انتقادی محسوب می شود و می توان انتظار داشت که در روش های مراقبتی و درمانی نیز موثر واقع شوند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اولویت سبک های یادگیری دانشجویان دانشکده پرستاری مامایی و ارتباط اولویت سبکها با گرایش آنها به تفکر انتقادی انجام شد. روش ها: جامعه آماری این مطالعه ی توصیفی مقطعی کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی ۹۱-۹۰ بود. نمونه با حجم ۲۱۴ نفر به روش طبقه ای نسبی (بر حسب جنس) انتخاب شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه های سبک های یادگیری کلب و گرایش به تفکر انتقادی ریکتس بود. داده ها با روش های آمار توصیفی، و استنباطی تحلیل شد. نتایج: سبک غالب ۶۲ نفر (۳۲%) از دانشجویان سبک واگرا، ۹۲ نفر (۱۷/۴۷%) سبک جذب کننده و ۲۳ نفر (۷/۱۱%) سبک هم گرا و ۱۸ نفر (۱۳/۹%) سبک انطباق یابنده بود. میانگین و انحراف معیار نمره کل گرایش به تفکر انتقادی ۳۱/۱۴±۱۶/۱۱۹ بود. میزان گرایش به تفکر انتقادی دانشجویان براساس سبک یادگیری آنان تفاوت معناداری نداشت (۲۱/۰= p)، اما میانگین نمره گرایش به تفکر انتقادی در سبک یادگیری هم گرا بالاترین (۱۳/۳۴±۶۸/۱۲۴) و در سبک یادگیری جذب کننده پایین ترین(۰۴/۱۴±۷۷/۱۱۷) بود. میانگین نمره ی گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان دختر (۷۶/۱۴±۰۱/۱۱۹) تفاوت معناداری با میانگین نمره پسران (۹۷/۱۲±۲۶/۱۱۹) نداشت. نتیجه گیری: با توجه به مطلوب نبودن نمره گرایش به تفکر انتقادی و برخورداری سبک یادگیری هم گرا از بیش ترین گرایش به تفکر انتقادی در این پژوهش، توجه به تفکر انتقادی و نیز توجه به سبک یادگیری هم گرا و فراهم آوردن شرایطی برای تغییر در سبک یادگیری دانشجویان به منظور متناسب سازی با ماهیت رشته و سطح گرایش به تفکر انتقادی، در برنامه های درسی علوم پزشکی پیشنهاد می گردد.

Critical Thinking, Learning Styles, Nursing, Midwifery, Students, تفکر انتقادی، سبک های یادگیری، دانشجویان، پرستاری، مامایی،