موسی علوی
حیدر علی عابدی

مقدمه: برنامه آموزش بر بالین با هدف ارتقای سطح آموزش پرستاری طراحی گردیده و فرایند آموزش و یادگیری آن معطوف به دانشجو می باشد. با این همه، کمتر توجهی به بازخورد دانشجویان پرستاری در این راستا شده است. مطالعه حاضر در بر گیرنده تجارب شخصی و بازخورد دانشجویان پرستاری از نقش مربیان خود در برنامه آموزش بر بالین بوده و هدف از آن تبیین مفهوم «مربی اثربخش» در آموزش بالینی است. روش ها: با استفاده از روش نمونه گیری مبتنی بر هدف، ۱۲ دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که حداقل یک دوره آموزش بالینی را سپری کرده بودند، انتخاب و با رویکرد پدیده شناسی مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه عمیق استفاده شد. اطلاعات خام با روش کلایزی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. صحت و استحکام مطالعه از طریق توجه به چهار محور ارزش واقعی، کاربردی بودن، تداوم، و مبتنی بر واقعیت بودن حاصل شد. نتایج: متن مصاحبه های استخراج شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و کدهای مفهومی از آن استخراج و سپس کدها به هشت مفهوم اصلی شامل: حضور، مربی در نقش ارزشیاب، مربی به عنوان برقرارکننده ارتباط، مربی در نقش ارائه دهنده تجارب، عامل ایجاد انگیزش، مربی به عنوان ناظر، مربی به عنوان ناظم و مربی به عنوان حامی دسته بندی شدند. نتیجه گیری: شرکت کنندگان در این مطالعه در فرایند رشد حرفه ای خود، نقش کلیدی مربی را در ایجاد محیط کار مناسب یا سالم مورد تاکید قرار دادند. این افراد اذعان دارند که مربی می تواند با ارائه اطلاعات جدید، حمایت همه جانبه دانشجویان و نیز اعمال کنترل بر عملکرد آنها در یادگیری بالینی، نقش موثر و سازنده ایفا کند. شرکت کنندگان در مطالعه ضمن تجربه درجاتی از وابستگی، ضرورت وجود یک محیط امن برای فراهم ساختن فرصت های یادگیری برای دانشجو و ایفای نقش موثر توسط مربی برای دروندادهای متناسب با نیازهای دانشجویان پرستاری را مورد تاکید قرار دادند.

Clinical education, Nursing students, Effective instructor, آموزش بالینی، دانشجویان پرستاری، مربی اثربخش.