الهام رضائی - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
شهرام آرمیده - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
شهرام میرفخرایی - گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
مریم فروزان - گروه گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی، ارومیه، ارومیه، ایران
جی پی میچاود - بخش مبارزه بیولوژیک با آفات، دانشگاه ایالتی کانزاس، ایالت کانزاس، آمریکا

کنه تارتن دو لکه­ای­­Tetranychus urticae Koch ، یک آفت جدی برای بسیاری از محصولات کشاورزی است. استفاده از آفت­کش­های موثر و رهاسازی عوامل کنترل زیستی از راهکارهای متداول در برنامه­های مدیریت تلفیقی آفات می­باشد. در تحقیق حاضر، تاثیر غلظت های مختلف کنه­کش­های ابرون اسپید® و کنه مایت® روی مرگ و میر کنه تارتن دولکه ای و میزان شکارگری کنه­های شکارگر Phytoseiulus persimilis  و Amblyseius swirskii  در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. مقدار LC۵۰ ابرون­اسپید® و کنه­مایت® برای مرحله تخم این آفت به ترتیب ۴۷/۲۵۲ و­۱۰/۱۵۶۴پی­پی­ام (میلی­گرم بر لیتر) و برای پوره سن اول، به ترتیب ۱۷/۲۰۷ و ۰۰/۱۱۲۰ پی­پی­ام محاسبه شد. بنابراین، نتایج این مطالعه نشان داد که تخم نسبت به پوره سن اول مقاوم­تر می­باشد. مقادیر مدت زمان لازم برای کشندگی۵۰ درصد (LT۵۰) کنه­کش­های ابرون اسپید® و کنه­مایت® روی پوره سن اول به ترتیب ۹۸/۲۲ و ۰۹/۲۵ ساعت محاسبه شد. بیش­ترین میزان تغذیه از تخم و پوره سن اول آلوده به کنه­کش­ها، بعد از ۴۸ ساعت از زمان سم­پاشی در کنه­ شکارگر P. persimilis مشاهده شد. با توجه به نتایج حاصل، استفاده­ تلفیقی کنه­کش ابرون اسپید® و رهاسازی شکارگر P. persimilis بعد از ۴۸ ساعت، در برنامه­های مدیریت تلفیقی این آفت توصیه می­شود.

شکارگر, کشندگی, کنترل زیستی, کنه تارتن, مدیریت تلفیقی آفت