بهمن غفاری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشگاه سیستان و
سیروس قنبری - عضو ه یئت علمی گروه جغرافیا دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان
سهیلا نوری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشگاه سیستان و
هاجر خاکباز - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشگاه سیستان و

از دیرباز ارتباطی چند سویه میان گردشگری و آب و هوا وجود داشته است. در نگاه اول می توان به این نکته اشاره کرد که آب و هوا یک منبع مهم و جزو سازنده حیاتی محصول گردشگری و تجربه ی حاصل از آن محسوب می شود. اما در نگاه دیگر آب و هوا می تاند تهدیدی برای گردشگری نیز به حساب آید. امروزه فرآیند افزایش گازهای گلخانه ای منجر به تغییر شرایط آب و هوا شده و در نتیجه تغییراتی را در توسعه ی شهری سبب گشته است. با توجه به این مفهوم در راستای بررسی تأثیر تغییر آب هوا بر گردشگری شهر شیراز به عنوان پایتخت فرهنگی- هنری کشور ابتدا داده های اقلیمی آن طی دوره آماری 50 ساله جمع آوری گردید و سپس با استفاده از مدل آسایش اقلیمی اوانز و کاربرد نرم افزار spss در تحلیل داده ها میزان کاهش آسایش اقلیمی شهر شیراز و تغییر آب و هوا در دوره های تفکیکی 10 ساله محاسبه گردید. سپس با توجه به آمار ورود گردشگران و تفاوت ناشی از تغییر آب و هوا در آن که در میزان گردشگران ورودی و ماه های ورود آنان در طول سال، بازتاب یافته است راهکارهای مناسب در جهت کاهش گازهای گلخانه ای و افزایش شرایط مناسب آب و هوایی شهر به وسیله ی دو رویکرد تعدیل سازی و سازگاری محیطی پیشنهاد گردید و در نهایت برنامه ریزی افق آتی گردشگری با توجه به شرایط فعلی پیشنهاد شد.

تغییر آب و هوا، مدل اوانز، شیراز، گردشگران