سوده کمالی فرحآبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم باغبانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیع
حسین زارعی - استادیاران گروه باغبانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
مهدی علیزاده - استادیاران گروه باغبانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

فردوسی درختچهای است زینتی، دارای برگهای خزانکننده وگلهای زیبا، که به طور رایج در فضای سبز استانهای مازندران و گلستان در شمال ایران استفاده میشود. یکی از روشهای تکثیر این گیاه از طریق قلمه ساقه است، ولی قلمههای این گیاه به راحتی ریشهدار نمیشود. بدین منظور در ایران برای اولین بار این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه بستر کشت مختلف در سه تکرار انجام و صفاتی از قبیل: درصد ریشهزایی، تعداد ریشه، میانگین طول ریشه، طول بلندترین ریشه، تعداد وطول شاخه و تعداد برگ ایجاده شده بر قلمه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده اختلاف تیمارهای آزمایشی را در سطح احتمال 1% نشان داد. بیشترین درصد ریشهزایی ( 75 %)، تعداد ریشه، میانگین طول ریشه و بلندترین طول ریشه در بستر کوکوپیت و پرلایت به دست آمد. در مورد صفات دیگر تفاوت معنیداری بین بسترها مشاهده نشد.

فردوسی، ریشه زایی و محیط کشت