کامل عموزاده آرائی - دانشجوی کارشناسی ارشد تغذیه دام_ دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
تقی قورچی - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، تخصص: تغذیه دام
عبدالحکیم توغدری - استادیار گروه تغذیه دام و طیور دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

امکان استفاده از سطوح مختلف گوگرد بنتونیت دار در گوسفند با استفاده از ۱۸ راس میش دالاق (با متوسط ​​وزن ۳/۵±۳۸ کیلوگرم) به صورت جداگانه به مدت ۴۲ روز در سه تیمار و  شش تکرار بررسی شد. تیمارها شامل شاهد (بدون گوگرد بنتونیت دار)، تیمار حاوی ۰/۱۵ درصد (براساس ماده خشک) گوگرد بنتونیت دار و تیمار حاوی ۰/۳ درصد (براساس ماده خشک) گوگرد بنتونیت دار بودند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح گوگرد بنتونیت دار در جیره، طول الیاف، راندمان، استحکام، کمپ و ضریب تغییرات قطر الیاف افزایش یافت (۰/۰۵≥P). هم چنین افزایش سطح گوگرد بنتونیت دار سبب افزایش غلظت گوگرد سرم و هورمون تری یدوتیرونین شد (۰/۰۵≥P). سطوح گوگرد بنتونیت دار اثری معنی داری بر وزن نهایی، افزایش وزن روزانه، ماده خشک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک میش ها نداشت. هم چنین سطوح مختلف گوگرد بنتونیت دار تاثیر معنی داری بر الیاف حقیقی، الیاف مدولایی، میانگین قطر، پروتئین خام الیاف، غلطت مس، کلسیم، سلنیوم، فسفر و مولیبدن سرم نداشت. افزودن گوگرد بنتونیت دار اثر معنی داری بر غلظت آنزیم های کبدی میش ها نداشت. درنتیجه استفاده از گوگرد بنتونیت دار به عنوان یک منبع گوگردی جدید تا سطح ۳/۰ درصد ماده خشک توانست استحکام و راندمان الیاف را بهبود ببخشد و بدون ایجاد اثرات منفی بر عملکرد در میش قابل استفاده است.

عملکرد, کیفیت پشم, گوگرد بنتونیت دار, مواد معدنی خون, میش دالاق