مهرعلی رحیمی - Department of Internal Medicine, Faculty of Medicine, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah
ندا ایزدی - Epidemiology, Clinical Research Development Unit, Imam Reza Hospital, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah
الهام باستانی - Faculty of Medicine, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah
فاطمه رضوان مدنی - Diabetes Research Center, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah
مژده عصاره زادگان - Mohammad Kermanshahi Hospital, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah

مقدمه: سرطان تیروئید شایع ترین بدخیمی غدد درون ریز است و فاکتورهایی که بتوانند در افتراق گره های تیروئیدی نقش داشته باشند، اهمیت دارند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سطح TSH سرم با نتایج سیتولوژی گره های تیروئید انجام پذیرفت. روش کار: در این مطالعه مقطعی ابتدا معاینه فیزیکی کامل از بیماران به عمل آمد و سطح سرمی TSH نیز به روش IRMA اندازه گیری شد. در صورتی که TSH خارج از محدوده طبیعی بود، سطح سرمی T۴، T۳ هم اندازه گیری و در تمامی بیماران سونوگرافی تیروئید انجام شد. از گره تیروئید آسپیراسیون با سوزن باریک (FNA) انجام و نتایج سیتولوژی به وسیله پاتولوژیست تفسیر شد. در پایان کلیه اطلاعات جمع آوری و با نرم افزار Stata مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سنی ۲۷۵ فرد بیمار ۱۲/۵±۴۲/۵ سال بود. ۸/۸۵ درصد از افراد زن بودند. میانگین BMI در افراد Kg/m۲ ۲.۲±۲۳.۷ بود. ۳۶ درصد کلسیفیکاسیون گره تیروئید داشتند و بیشترین درصد، مربوط به میکروکلسیفیکاسیون بود. میانگین سطح TSH در افراد دارای بدخیمی بیشتر از افراد با نتیجه خوش خیم بود و با هر واحد افزایش سطح TSH، شانس ابتلا به تیروئید بدخیم ۲۳ درصد افزایش پیدا می کرد (CI=۱.۰۱-۱.۵ OR=۱.۲۳). میانگین سن افراد نیز بر اساس نتایج آسپیراسون تفاوت داشت (P=۰.۰۰۲). همچنین شانس ابتلا به بدخیمی، با افزایش هر واحد BMI در افراد ۳۸ درصد افزایش یافت (OR=۱.۳۸ CI=۱.۱۵-۱.۶۶). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه، حاکی از امکان استفاده از سطح سرمی TSH به عنوان عاملی پیش گو کننده احتمال بدخیمی در گره های تیروئیدی است.

Thyrotropin, TSH, thyroid nodules, تیروتروپین, TSH, گره های تیروئید.