امید بهبودی - استادیار، گروه مدیریت، موسسه آموزش عالی عطار مشهد، ایران
معصومه عربشاهی - استادیار، دانشکده علوم اداری، دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)، مشهد، ایران
امیر غفوریان شاگردی - دانشیار، دانشکده علوم اداری، دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)، مشهد، ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر حافظه خودزندگی نامه ای بر قصد سفر، تحلیل نقش همخوانی مقصد با تمایلات گردشگران، رضایت و دلبستگی به مقصد گردشگری بوده است. این پژوهش، به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ گردآوری دادهها، توصیفی-پیمایشی و از شاخه علی میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل گردشگرانی است که به شهر مشهد بیش از یک بار سفر کرده اند، که با توجه جامعه آماری، طبق جدول مورگان تعداد ۳۸۴ نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. دادههای موردنیاز با استفاده از پرسشنامه استاندارد گردآوری شده و جهت سنجش روایی ابزار از روایی صوری و روایی سازه و جهت سنجش پایایی ابزار، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن ۹۰۵/۰ برآورد شده است. جهت تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS وSmart PLS استفاده شده است. یافتههای تحقیق نشان داد که حافظه خودزندگی نامه ای بر قصد سفر (۳۵۹/۰) و دلبستگی به مقصد گردشگری (۶۷۷/۰) تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین یافته های پژوهش حاکی از آن بود که همخوانی مقصد با تمایلات گردشگران بر قصد سفر (۳۲۶/۰) تاثیر معناداری داشته است. به علاوه تاثیر رضایت گردشگران بر حافظه خودزندگی نامه ای (۶۸۴/۰) و قصد سفر (۶۴۹/۰) نیز معنادار گزارش شده است. براساس نتایج به برنامه ریزان حوزه ی گردشگری پیشنهاد می شود در راستای افزایش قصد سفر گردشگران، حافظه خودزندگی نامه ای را مدنظر قرار دهند و با توجه به ابعاد آن، تلاش نمایند دلبستگی بیشتری در گردشگران ایجاد نمایند تا از این طریق احتمال قصد سفر از مقصد گردشگری را افزایش دهند.

رضایت گردشگر, دلبستگی گردشگر, مقصد گردشگری, حافظه خودزندگی نامه ای, قصد سفر