شهرام برازپردنجانی
حاجیه بی بی شهبازیان
سید محمود لطیفی
مهرداد کریمی
معصومه ابراهیمی دستگردی

سابقه و هدف: گایدلاین های انجمن دیابت آمریکا در سال ۲۰۰۸، بر اساس عملکرد پزشکی مبتنی بر شواهد، پیشنهاد کرده است که در زمان تشخیص دیابت نوع دوم، بیماران بایستی از نظر نوروپاتی محیطی دیابتی غربال گری شوند، اما به علت تظاهرات بالینی وسیع و پیچیده نوروپاتی محیطی دیابتی و کمبود معیارهای ارزشیابی عینی، غربال گری نوروپاتی محیطی دیابتی مشکل می باشد. این مطالعه با هدف غربال گری نوروپاتی محیطی حسی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم در شهرستان اهواز در ایران انجام شده است. مواد و روش ها: تعداد ۱۵۰ بیمار مبتلا به دیابت نوع دوم که جهت درمان به کلینیک دیابت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز مراجعه می کردند به صورت در دسترس انتخاب و با استفاده از دو نوع مونوفیلامن سیمز وینشتاین ۸ و ۱۰ گرمی مورد معاینه قرارگرفتند. سپس تست هدایت عصبی از بیماران به عمل آمد و در نهایت حساسیت و ویژگی دو ابزار محاسبه شد. یافته ها: حساسیت و ویژگی مونوفیلامن سیمز- وینشتاین ۱۰ گرمی در نقاط ۱۰-۱ به ترتیب ۱/۶۴- ۸/۳۰ درصد و ۲/۸۹- ۶۴ درصد بود. حساسیت و ویژگی مونوفیلامن ۸ گرمی در همین نقاط بین ۲/۲۸ تا ۱/۶۴ درصد و ۲/۶۲ تا ۳/۸۸ درصد بود. استنتاج: مونوفیلامن سیمز- وینشتاین بنا به دلایل مختلف بهترین انتخاب برای غربال گری نوروپاتی حسی در بیماران دیابتی می باشد و توانایی پیش گویی کننده برای آمپوتاسیون و بروز زخم پای دیابتی را دارد.

Diabetic neuropathies, sensitivity, specificity, diabetes mellitus, Type II, Monofilaments, Iran, نوروپاتی دیابتی, حساسیت و ویژگی, دیابت ملیتوس نوع دوم, مونوفیلامن, ایران