افشین اخگر - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، گروه مدیریت ورزشی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
مژگان خدامرادپور - استادیار گروه مدیریت ورزشی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
مظفر یکتایار - دانشیارگروه مدیریت ورزشی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی ،سنندج، ایران
هیرش سلطان پناه - استادیار/گروه مدیریت، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

هدف پژوهش حاضر، ارائه الگوی پارادایمی توسعه پایدار ورزش همگانی با رویکرد فرهنگی- اجتماعی به شیوه داده بنیاد بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه متخصصان، صاحب نظران، سیاست گذاران، مشاوران و فعالان حوزه ورزش همگانی تشکیل می دادند و روش نمونه­گیری به صورت غیر احتمالی- هدفمند بود. اندازه نمونه در این پژوهش بر مبنای شاخص اشباع نظری برابر با ۱۶ نفر شد. داده ها بر اساس مصاحبه باز و بر مبنای سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی تحلیل گردیدند که ۱۴۱ مفهوم اولیه، ۲۴ کد محوری و ۵ کد گزینشی به دست آمد. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل مصاحبه های کیفی نشان داد که عوامل مداخله گر شامل عدم پوشش و حمایت رسانه ها، عدم توجه به ذائقه مخاطبان، لذت بردن و علایق شخصی و بی توجهی سیاست گذاران و پیامدها شامل بهبود تعاملات اجتماعی، افزایش میزان مشارکت در فعالیت بدنی، نهادینه کردن ورزش همگانی در جامعه و تغییر نگرش و رفتار افراد به ورزش همگانی بودند. براساس مدل تحقیق، یکی از راهبردهای نهادینه کردن ورزش همگانی در زندگی روزمره مردم، تدوین برنامه نظام مند برای تمامی نهادهای اجتماعی است.

واژگان کلیدی: توسعه پایدار, ورزش همگانی و رویکرد فرهنگی– اجتماعی