مجتبی پارسا
حمیدرضا نمازی
باقر لاریجانی

موضوع تعارضمنافع در متون پزشکی از دهه ۱۹۸۰ مورد توجه جدی قرار گرفته است. تعارضمنافع شامل یکسری از حالاتی می شود که در آن اعمال ویا قضاوت حرفه ای راجع به یک منفعت اصلی )مانند رفاه بیمار یا اعتبار یک تحقیق( بی جهت و ناروا تحت تاثیر یک منفعت فرعی )مانند بهره مالی( قرار می گیرد. طیف وسیعی از تعارضات که پزشکان، محققان پزشکی و موسسات پزشکی را درگیر می کند ذکر شده است. راهکارهای متعددی نیز برای حل تعارضمنافع دردسترس است که مهمترین آنها استفاده از کدهای اخلاقی ، ممنوعیت و در نهایت آشکارسازی که قاعده طلایی در حل تعارض منافع است میباشد. امروزه دانشپزشکی برای پیشرفت در عرصه های مختلف اعم از آموزش، پژوهشو درمان نیاز به سرمایه گذاری صنعت پزشکی دارد . از طرفی شیوه های کسب درآمد پزشکان نیز دچار تغییرات ساختاری و بعضا پیچیده ای گردیده است. به علاوه صنعت پزشکی اعم از تولید کننده و وارد کننده ونیز بسیاری ازپزشکان با موضوع جدی تعارضمنافع آشنایی چندانی ندارند . لذا برای حفظ شان وجایگاه پزشکان، اتخاذ روشها ورویکردهایی که بتواند تا حدودی معضل تعارضمنافع را حل نماید ضروری به نظر میرسد. درکشور ما هم در ارتباطات بسیاری ازپزشکان با بیماران ویا موسسات صنعتی پزشکی این معضل دیده می شود. لذا تدوین مقررات و دستورالعمل های اخلاقی برای کنترل تعارضمنافع در این زمینه ضروری به نظر میرسد.

تعارض منافع, صنعت داروسازی, اخلاق پزشکی