محسن افروزی - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدروژئولوژی، گروه زمین شناسی، دانشگاه فردوسی
حسین محمدزاده - دکتری منابع آب و محیط زیست ، مرکز تحقیقات آبهای زیرزمینی (متاب)، دانشکد
غلامرضا لشکری پور - دکترای زمین شناسی مهندسی، استاد گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانش
مجید کاظمی - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدروژئولوژی، گروه زمین شناسی، دانشگاه فردوسی

پهنهبندی میزان تغذیه آبخوان به عنوان یک عنصر اساسی در چرخه هیدروژئولوژیکی در نقاط مختلف یک دشت می تواند کمک موثری به مدیریت صحیح آبخوان در شناخت مناطق بحرانی و غیر بحرانی آبخوان بنماید. در این تحقیق پهنهبندی میزان تغذیه خالص آبخوان دشت فارسان- جونقان در استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از نوسانات تراز سطح ایستابی (WTF) در فاصله ماههای آبان تا اردیبهشت سال آبی 90-1389 مورد ارزیابی قرار گرفت. براساس نقشه پهنه بندی مبزان تغییرات تراز سطح ایستابی، بیشترین نوسان سطح آب زیرزمینی در محدودههای شمالغربی آبخوان با میزان 6 الی 10 متر و کمترین مقدار آن در قسمتهای جنوب شرق و مرکز آبخوان بین 0/5- تا 1/2 متر برآورد شده است. نتایج حاصل از نقشه پهنهبندی ضخامت لایه تغذیه شونده آبخوان نیز نشان میدهد که بیشترین ضخامت لایه تغذیه شونده در محدوده روستاهای گوجان،دهچشمه و عیسیآباد بین 0/35 الی 0/5 متر و کمترین مقدار ضخامت لایه تغذیه شونده در محدوده جونقان و برابر 0/0 الی 0/08 متر میباشد. با احتساب مساحت در بر گیرنده هر محدوده ضخامت لایه نغذیه شونده آبخوان به طور متوسط حجم تغذیه آبخوان طی دوره آماری در نظر گرفته شده ( 7 ماه) حدود 20/14 ملیون متر مکعب میباشد. مهمترین عوامل بر میزان بیشنه تغذیه این آبخوان میتوان به وجود سازندهای آهکی کارست شونده در قسمتهای شمالی آبخوان اشاره نمود.

تغذیه آب زیرزمینی، سطح ایستابی، GIS ،WTF