فواد مرادی - بخش فیزیولوژی مولکولی، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران

استویا (Stevia rebaudiana Bertoni)، گیاهی چند ساله و بومی آمریکای جنوبی است که در سال های اخیر به علت تولید گلیکوزیدهای شیرین که فاقد کالری هستند، اهمیت زیادی یافته است. استویا برای افرادی که با محدودیت مصرف کربوهیدرات مواجه هستند، مانند افراد دیابتی، افراد چاق و بیماران قلبی مناسب است.گلیکوزیدهای استویا حدود ۳۰۰ تا ۳۵۰ برابر شیرین تر از ساکارز می باشند و عصاره استویا علاوه بر داشتن استیویول گلیکوزید، خواص آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی و ضد قارچی نیز دارد. برگ های گیاه استویا حاوی لیدان، دی ترپن ها، تری ترپن ها، استیگماسترول، تانن ها، روغن های فرار، پروتئین، فیبر، کربوهیدارت، فسفر، آهن، کلسیم، پتاسیم، سدیم، منیزیم، روتین (فلاونوئید)، روی، ویتامین C و ویتامین A، اسید فولیک و تمام اسیدآمینه های ضروری، به استثنای تریپتوفان می باشد. توان تحمل درجه حرارت های بالا تا ۲۰۰ درجه سانتی گراد، از ویژگی های شیرین کننده های استویاست و آنها را برای استفاده در غذاهای پخته شده مناسب می سازد. بنظر می رسد گیاه استویا پتانسیل بالایی به عنوان یک محصول کشاورزی جدید دارد زیرا تقاضای مصرف کنندگان برای این نوع شیرین کننده های طبیعی بدون کالری به شدت رو به افزایش است.

استویا, استویوزاید, ربودیوزاید A و شیرین کننده های کم کالری