مرضیه محبی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری
مصطفی نورالدین - استادیار دانشگاه علم و صنعت تهران
میثم خداشناس - عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اسلامی تبریز

امروزه با ورود یکباره افراد به فضاهای مسکونی فرصتی برای تغییر و همساز کردن رفتار با فضای جدید وجود ندارد نبود سازماندهی مشخص درهنگام ورود به واحدهای مسکونی امروز ورودی بناها را به جای یک مفصل به تیغه ای جهت تفکیک فضای داخل و خارج تبدیل نموده است بطوریکه دراین واحدها معمار به هنگام طراحی حداقل فضا را جهت ورود اختصاص داده و هیچگونه فضای مفصلی تعریف نمی گردد این امر باعث ایجاد دید مستقیم به داخلواحدها شده و حریمهای بصری ساکنین را به شدت کاهش میدهد دراین پژوهش سعی گردیده است تا با بررسی مساله سلسله مراتب فضایی درکالبد ابنیه سنتی درهنگام گذر از بیرون به درون و بالعکس الگویی ارایه گردد تا به قلمرو های تعریف نشده مسکن امروز به هنگام ورود پاسخی مناسب داده شود نمونه های انتخاب شده جهت بررسی تطبیقی خانه رسولیان یزد و دو نمونه از واحدهای مسکونیمعاصر الگوهای متداول درطراحیهای امروز می باشد نتایج نشان میدهد که طراحی یک ورودی با کیفیت مطلوب و دارای سلسله مراتب فضای یدر درک اولیه فضا نظم بخشی فکری و عملی انسان ها ایجادامنیت بی توجهی به حریم ها خلوت و عدم آسایش محیطی بسیار موثر بوده و به افزایش کیفیت فضای زندگی انسان کمک می کند.

ورودی، بناهای سنتی ایران، واحدهای مسکونی معاصر، سلسله مراتب فضایی، قلمرو