Fariba Tairi
Ali asghar Asghar nejad
Jafar Bolhari

طرح مسئله: این پژوهش با هدف تعیین میزان رضایتمندی بیماران روانی و خانواده شان از برنامه بهداشت روان در مناط ق روستایی شهرستان سنندج در سال ۱۳۸۳ انجام گرفته است. روش: در این مطالعه توصیفی تحلیلی با استفاده از روش طبقه ای، به طور تصادفی، اطلاعات مربوط به ۵۱ بیمار روانی و خانواده شان که تحت پوشش خانه های بهداشت و مراکز روستایی بودند، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها: این پژوهش نشان داد که ۶/ ۴۷ % از بیماران روانی و خانواده آنها از نحوه برخورد بهورزان و ۳/ ۴۷ % از این بیماران از نحوه ارائه خدمات در خانه بهداشت (دارو، پیگیری، آموزش و ارجاع ) راضی بودند . همچنین ۱/ ۵۷ % از آنها از نحوه ارائه خدمت در مراکز روستایی (آموزش، دارو، پیگیری و ارجاع ) راضی بودند . ۳/ ۸۶ % از بیماران مراجعه کننده به مراکز روستایی به دلیل به صرفه بودن از نظر اقتصادی و ۳/ ۸۴ % از آنها به دلیل به صرفه بودن از حیث وقت و زمان رضایت داشتند . اما ۸/ ۶۴ % از بیماران مراجعه کننده به مراکز روستایی از لحاظ نتیجه درمانی ناراضی بودند. نتایج: با ارتقای کیفیت ارائه خدمات، خصوصا دارو، می توان به طور مداوم بر میزان رضایتمندی بیماران روانی و خانواده شان افزود.

ارائه خدمت, برنامه بهداشت روان, به صرفه بودن, رضایتمندی, سنندج