Parvaneh Mohammadkhani - Department of Psychology, University of Welfare and Rehabilitatin Sciences, Tehran, Iran.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی منابع استرس (استرسورهای) شغلی گروهی کارکنان سازمان بهزیستی و همچنین رابطه این استرسورها با میزان و چگونگی رضایت شغلی آنان انجام گرفت. از منابع استرس شغلی که به طور کلی شامل دو دسته منابع یا متغیرهای فردی و منابع یا متغیرهای محیطی می باشند، احساس کنترل (منابع فردی)، تعارض نقش و ابهام نقش (منابع محیطی) مورد مطالعه قرار گرفتند. سپس رابطه هریک از این عوامل استرس آور در شغل با خشنودی کارکنان از شغلشان (در ابعاد خشنودی از ماهیت کار، سرپرست، همکاران، ترفیعات، حقوق) بررسی گردید. روش بررسی: جامعه آماری پژوهش شامل روان شناسان شاغل در سازمان بهزیستی بود که تعداد ۷۷ نفر از آنها با روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک (۳۰ درصد) برای مطالعه انتخاب شدند. داده های پژوهش با آزمون شاخص توصیف شغلی J.D.I  (اسمیت و همکاران، ۱۹۶۹) و پرسشنامه دانش و مهارت شغلی و همچنین چک لیست سنجش نگرش به نقش شغلی جمع آوری شدند. یافته ها: نتایج نشان دادند ، تعارض نقش و ابهام نقش که خود از عدم کفایت دانش و مهارت شغلی کارکنان است ، از عمده ترین منابع استرس شغلی کارکنان است و وجود احساس کنترل، به طور مشخص نقش تعدیل کننده ای را در این ارتباط ایفا می نماید. نتیجه گیری: تضاد نقشی و ابهام نقش، تحت تاثیر مهارت های شغلی و دانش کارکنان است، از طرف دیگری نظام کنترل کارمندان بر استرس شغلی ایشان تاثیر می گذارد.

Occupational stress, Employees of welfare organization, Job satisfaction, استرس شغلی, کارکنان سازمان بهزیستی, رضایت شغلی