مجتبی وکیلی ازغندی - گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
علی داودی - گروه مواد و پلیمر، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
غلامعلی فرزی - گروه مواد و پلیمر، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران

در این مقاله رفتار بازدارندگی خوردگی ترپلیمر متیل متاکریلات، بوتیل اکریلات، اکریلیک اسید بر روی فولاد SAE۱۰۱۸ در محیط نفتی (مطابق با استاندارد NACE) دارای ترکیبی از،H۲S ،CO۲ و اCH۳COOH در محلول ۵/۳% وزنی کلرید سدیم بررسی شده است. تکنیک های الکتروشیمیایی پلاریزاسیون، طیف نگاری امپدانس و میکروسکوپ نوری جهت بررسی رفتار خوردگی و مکانیزم بازدارندگی در غلظت های گوناگون بازدارنده در شرایط استاتیکی و دینامیکی به کار گرفته شد. نتایج نشان می دهند که جذب بازدارنده روی سطح و در نتیجه مسدود کردن نقاط آندی و تقویت لایه های الکتریکی سطح عامل های کاهش دهنده سرعت خوردگی در شرایط استاتیکی و دینامیکی در حضور بازدارنده هستند. اعمال چرخش الکترود کاری باعث افزایش بازده بازدارندگی در غلظت بهینه در مقایسه با حالت استاتیکی شده است، به طوری که بازده در تمامی سرعت های چرخش از حالت استاتیکی بالاتر است. علت این افزایش بازدارندگی، تسهیل در رسیدن بازدارنده به سطح می باشد. لازم به ذکر است که مطالعات متالوگرافی در شرایط مختلف خوردگی نتایج مربوط به آزمون های الکتروشیمیایی مبنی بر کاهش نرخ خوردگی در حضور بازدارنده را تایید می کند. بررسی ساختار مولکولی توسط روش تئوری اساسی چگالی، نشان داد که اتم های اکسیژن موجود در ساختار مونومرهای این بازدارنده نقاط فعال و مناسب جهت جذب روی سطح هستند. در نهایت محاسبات ترمودینامیکی نیز نشان دادند که بازدارنده حاضر از ایزوترم جذب لانگمایر پیروی کرده و جذب بازدارنده روی سطح مخلوطی از شیمیایی و فیزیکی می باشد.

فولاد SAE۱۰۱۸, بازدارنده های خوردگی پلیمری, تست پلاریزاسیون, طیف نگاری امپدانس, محلول محیط نفتی