آزاده اخوان روفیگر - استادیار پژوهش، بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران
علی باقری - استادیار گروه زیست شناسی دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
زیبا جم زاد - استاد پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
عادل جلیلی - استاد پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

پیاز (Allium L.) یکی از بزرگترین جنسهای گیاهان چندساله تک­لپه­ای است و ایران یکی از مراکز مهم تنوع­ و گونه­زایی آن است. گونه A. austroiranicumبه عنوان گیاه انحصاری ایران و A. chlorotepalumانحصاری استان اصفهان محسوب می­شوند. گونه اول دارای رویشگاه­های متعدد در ایران اما گونه دوم در رویشگاه­های محدود و تنها در مناطق غربی استان اصفهان رویش دارد. در این پژوهش جایگاه حفاظتی این دو گونه انحصاری پیاز در ایران بر اساس معیارهای IUCN با استفاده از سه معیار میزان حضور، سطح تحت اشغال و تعداد پایه­های بالغ مشخص گردید. مطالعات انجام شده در این تحقیق نشان داد که این دو گونه در طبقه "در معرض خطر انقراض" قرار دارند و از نظر حفاظتی باید مورد توجه بیشتر قرار گیرند. همچنین رویشگاه آنها در معرض عوامل تخریبی مختلف قرار دارد که عوامل مهمی برای تهدید این گونه­ها هستند.

اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت, زاگرس, گونه های انحصاری, گیاهان دارویی, والک