سجاد محمدیاری - استادیار گروه تربیت بدنی دانشگاه افسری امام علی(ع)

با توجه به اهمیت مسئله سلامت و تندرستی در جامعه که علاوه بر جنبه فردی در تمامی دستگاه ها و سازمان های کشور به عنوان مقوله ای قابل توجه مورد بررسی قرار گرفته است لذا هدف از این تحقیق بررسی رابطه ی بین میزان فعالیت بدنی و فاکتورهای آمادگی جسمانی وابسته به تندرستی با سلامت عمومی سربازان در یک دوره آموزشی می باشد. بدین منظور تعداد ۵۴۰ نفر از فراگیران پادگان مالک اشتر ناجا اراک که در اردیبهشت سال ۹۱ جهت گذراندن دوره آموزشی به این مرکز آموزشی آمدند (سن ۲/۹۳ ± ۲۲/۲۵ سال، قد ۶/۱۸ ± ۱۷۵/۲۲ سانتی متر، وزن ۱۱/۸۱ ± ۷۱/۶۴ کیلوگرم و شاخص توده بدن ۳/۱۴ ± ۲۲/۷۶) به روش تصادفی انتخاب شدند. برای بررسی وضعیت آمادگی جسمانی از شاخص های استقامت قلبی تنفسی (تست ۱۶۰۰ متر راه رفتن)، استقامت عضلانی(دراز نشست)، قدرت عضلانی(پرش جفت)، انعطاف پذیری(تست انعطاف پذیری عضلات پشت ولز) و ترکیب بدن (شاخص توده بدن ونسبت دور کمر به باسن) و برای تعیین سطح فعالیت بدنی از پرسشنامه ی فعالیت بدنی بک و برای تعیین سلامت عمومی از پرسشنامه ۲۸ سوالی سلامت عمومی استفاده شد. در این تحقیق از ضریب همبستگی اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین فاکتورها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، بین سطح فعالیت بدنی با زیر مقیاس عملکرد اجتماعی، بین استقامت قلبی تنفسی و استقامت عضلانی با تمام زیر مقیاس ها و نمره کل سلامت عمومی و بین شاخص توده بدن با علائم جسمانی و نمره کل رابطه ی معکوس معنی داری وجود داشت (p≤۰/۰۵)، ولی بین فاکتورهای قدرت عضلانی، انعطاف پذیری و نسبت دور کمر به دور باسن با سلامت عمومی و زیر مقیاس های آن رابطه معنی داری وجود نداشت. یافته های این تحقیق نشان داد، فراگیرانی که از نظر آمادگی جسمانی و فعالیت بدنی در سطح بالاتری بودند، وضعیت سلامت عمومی بهتری داشتند.

فعالیت بدنی، آمادگی جسمانی، ترکیب بدن، سلامت عمومی