رضا آذرافزا - استادیار، گروه مکانیک، مجتمع دانشگاهی مواد و فناورهای ساخت، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
میلاد مصلحی عراقی - کارشناس ارشد، مهندسی متالورژی و مواد، دانشگاه صنعتی مالک اشتر تهران
امیر حسین رضایی - کارشناس ارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج

الکتروریسی روشی ساده و مناسب برای تولید پیوسته نانو الیاف با ویژگی های برجسته می باشد. در این پژوهش الکتروریسی محلول پلی اکریلونیتریل با چند نازل با بررسی تاثیر پارامترهایی مانند غلظت محلول، ولتاژ و دبی بر روی قطر نانوالیاف تولیدی و همچنین نرخ تولید نانوالیاف در مقایسه با روش تک نازل مورد آزمایش قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد با افزایش غلظت محلول از ۸% به ۱۰% وزنی، به علت افزایش ویسکوزیته و مشکل تر شدن کشیدن جت، قطر متوسط الیاف از ۱۳۵ به ۱۹۱ نانومتر و نرخ تولید در غلظت های مشابه در چند نازل در مقایسه با تک نازل افزایش می یابد . در حالت چند نازل در ولتاژهای پایین تر با افزایش ولتاژ به ازای هر ۵ کیلو ولت، نرخ تولید ۲ برابر و در ولتاژهای بالاتر ۶/۱برابر افزایش می-یابد. همچنین ولتاژ تا یک مقدار بهینه باعث افزایش متوسط قطر الیاف و بیش از این میزان باعث کاهش آن می شود. بررسی تاثیر دبی محلول نشان داد که نرخ تولید با افزایش دبی محلول از ۵/۰ به ml/h ۱ دو برابر و قطر متوسط الیاف از ۱۶۴ به ۱۹۱ نانومتر افزایش می یابد. در حالیکه با افزایش بیشتر دبی از ۱ به ml/h۲، به دلیل عدم توانایی نیروی الکترواستاتیک در تبدیل تمامی محلول به الیاف باعث کاهش قطر الیاف و نیز کاهش نرخ تولید می شود. به نظر می رسد در الکتروریسی چند نازله، می توان با افزایش ولتاژ و غلظت، نرخ تولید را تا میزان چندین برابر افزایش داد. همچنین دبی تاثیر مشخصی در افزایش نرخ تولید ندارد.

نانوالیاف, مالتی جت, الکترواسپینینگ, پلی اکریلونیتریل, مورفولوژی