مجید منتظری - استادیار دانشگاه آزاد نجف آباد
پریسا صفری پورچافی - دانشجوی دکتری جغرافیای طبیعی
عبدالرضا امانی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان

کشاورزی پایدار را میتوان سیستمی دانست که ضمن مدیریت صحیح و استفاده از منابع برای تامین نیازهای غذایی بشر،کیفیت محیط زیست و ذخایر منابع طبیعی را افزایش می دهد. پایداری در کشاورزی به عوامل مختلف اقتصادی، بیولوژیکیو اجتماعی وابسته است، که بررسی و مطالعه هر یک از روابط متقابل بین آنها در زمینه پایداری از اهمیت بالایی برخوردار است. عوامل متعددی در سطح جهانی وجود دارد که به اهمیت کشاورزی پایدار میافزاید. توجه به تامین مواد غذایی برایجمعیت در حال رشد، تولید مواد غذایی با کیفیت برای حفظ سلامتی مردم و تامین امنیت نگهداری از اکوسیستم هایزراعی بعنوان این عوامل ذکر میشوند. سیاستگذاران هرجامعه به منظور پیشبرد اهداف خود در مناطق مختلف، قبل از هر اقدامی باید از اوضاع اقلیمی آن منطقه آگاهی داشته باشند، هرگونه تصمیم در مورد توسعه مناطق مختلف نیازمند یک سریاطلاعات در مورد اقلیم آن مناطق است. به طور کلی اقلیم یک منطقه، متوسط وضعیت هوا در آن منطقه است و دسترسی به متوسط وضعیت هوا در یک مکان خاص، نیازمند یک سری آمار و اطلاعات دراز مدت هواشناسی است. عوامل جوی و اقلیمینظیر دما، بارندگی، رطوبت و ... به طور مستقیم بر تمام فعالیتهای انسان تاثیر میگذارد. به همین دلیل لازم است تا دربرنامه ریزیهای مختلف، نقش پارامترهای جوی به عنوان عاملی موثر در روند اجرایی برنامهها مورد بررسی قرار گیرد. هدف از این تحقیق پهنه بندی اقلیمی استان همدان بر اساس روشهای تجربی چون: دومارتن، آمبرژه، ایوانف، سلیانینوف و تورنتوایت است. برای این منظور از آمار 22 ایستگاه هواشناسی در یک دوره 33 ساله استفاده شد. در نهایت با استفاده این روشها و به کمک نرم افزار SURFER10 نقشه پهنه بندی اقلیمی استان همدان تهیه شد. نقشه های نهایی از روشهای بکار گرفته شده در این مقاله نشان میدهد که به طورکلی نوع اقلیم منطقه مورد مطالعه، مطابق با واقعیت های محیطی استانهمدان یعنی اقلیم خشک و نیمه خشک تا سرد و خشک ارزیابی شده است. نقشههای نهایی پهنهبندی اقلیمی استان امکان برنامهریزی و مدیریت بهینه مصرف منابع آب و معرفی گونههای مناسب مرتعی و زراعی برای هر یک از انواع اقلیمهای تعیین شده را فراهم میسازد.

پهنه بندی اقلیمی، سلیانینوف، تورنت وایت، استان همدان، کشاورزی پایدار