حمید طاهری - کارشناسی ارشد- دبیر آموزش و پرورش
نادر کریمی راد - مدرس دانشگاه فنی حرفه ای چمران اهواز

کشورمان ایران در اواسط قرن هفتم هجری مورد تاخت و تاز وحشیانه مغولان قرار گرفت.این حملات دامنه آن تا قرن هشتم ادامه داشت.از حیث قتل و غارت گسترده و ویرانی های فراوانی را با خود به همراه داشت.فساد و تباهی که مغولان با خود به ایران آورده بودند در سراسر ایران سایه افکنده بود.اوضاع آشفته این دوران و فساد اداری و همه جانبه آن پیامد حمله قوم تارتار و گماشتگان آنان میباشد.اما در این دوران نویسندگان و ادبای زیادی رشد کردند که از جمله یکی از آنان سیف الدین فرغانی میباشد.او نیز به مانند شاعران این عصر در اشعار و نوشته های خود گوشه هایی از اوضاع اجتماعی و سیاست حاکمان زمانه خویش را بیان نموده است.در این مقاله کوشش شده است که اندیشه ها و انتقادات اجتماعی مولانا سیف الدین محمد فرغانی شاعر قرن هفتم و هشتم هجری را در یکی از سیاه ترین و نابسامان ترین دوره های تاریخی ایران مورد بررسی و مداقع قرار دهد.

سیف فرغانی،فساد اداری،انتقادات اجتماعی،ستم،کوبنده ترین چکامه ها: