علی رسولی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیطزیست منابع آب، دانشکده تحصیلات تکم
محمدحسین نیک سخن - استادیار، دانشکده تحصیلات تکمیلی محیطزیست، دانشگاه تهران، تهران، ا
اکبر باغوند - دانشیار، دانشکده تحصیلات تکمیلی محیطزیست، دانشگاه تهران، تهران، ای
محمدرضا الوندی - کارشناس ارشد هیدروژئولوژی شرکت مهندسین مشاور لار، تهران، ایران

افزایش مصرف آب، محدودیتهای فزاینده و پرهزینه بودن توسعه منابع آب سطحی، منجر به فشارهای مضاعف به منابع آب زیرزمینی کشور شده است. در شرایط کنونی، بخش قابل ملاحظهای از مصارف آب کشوربهخصوص در بخش شرب توسط منابع آب زیرزمینی تأمین میگردد که عمدتا از آبخوانهای آزاد میباشد. آبخوان اصفهان برخوار نیز بهدلیل نزدیکی به شهرهای بزرگ و شهرکهای صنعتی و همچنین اراضی کشاورزی، یکی از -آلودهترین مناطق کشور به حساب میآید. در صورت آلوده شدن آب زیرزمینی، رفع آلودگی فرآیندی بسیار پرهزینه و طولانی میباشد. در این راستا ، محاسبه بهینه و دقیق حریم بر پایه آسیبپذیری آبخوان، از اهمیت بالاییبرخوردار است. برای تعیین میزان آسیب پذیری آبخوان شاخصی تعیین میشود که میتوان براساس آن مناطقی را که بیشتر تحت تأثیر آلودگی قرار دارند از سایر مناطق تشخیص داد. از آنجاییکه آسیبپذیری مفهومی طیفی و دامنهدار میباشد از سامانه اطلاعات جغرافیایی ( GIS ) جهت ارزیابی جامع و ترسیم نقشههای توصیفی استفاده شده است.نتایج با نقشه پراکندگی Ec در آب زیرزمینی مقایسه شده است. در نهایت مشاهده شد که خوشبختانه بیشتر محدوده آبخون دارای آسیبپذیری متوسط به پائین بوده و حدود 32 درصد از آبخوان دارای آسیبپذیری بالا و بسیار بالا میباشد.

آسیبپذیری، آب زیرزمینی، حریم کیفی، GIS ، آلودگی