قاصدک براری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری- گروه معماری- دانشکده معماری، شهرسازی و هنر- دانشگاه ارومیه- ایران
مرتضی خسرونیا - عضو هیت علمی گروه معماری -دانشکده معماری، شهرسازی و هنر -دانشگاه ارومیه- ایران

معماری پایدار همواره به دنبال یافتن راه حل هایی است که بتواند به حفظ محیط زیست کمک کند و از منابع طبیعی کمتری استفاده نماید. یکی از ابعاد کلیدی معماری پایدار، ادغام هنرها و صنایع دستی سنتی در فرآیند طراحی و ساخت ساختمان ها است. ادغام هنرهای سنتی، به عنوان یک عنصر فرهنگی با ارزش، در طراحی و ساختمان سازی سبب ایجاد یک تعامل بین محیط زیست و فرهنگ می شود که می تواند به کاهش اثرات منفی بر محیط زیست کمک کرده و فرهنگ و هویت ملی را تقویت نماید. عناصر معماری سنتی، نظیر استفاده از مواد محلی، توانایی انعطاف پذیری و یکپارچگی با محیط زیست به دلیل شناخته شده برای اینکه میزان کمتری از انرژی برای تولید و نگهداری به کار برده می شوند. این امر می تواند به تدریج منجر به کاهش اثرات منفی بر محیط زیست شود و از دیگر نظر، با استفاده از این عناصر در طراحی ساختمان های زیست محیطی، می توان ارتباط عمیقی بین مردم و فضاهای زیست محیطی فراهم نمود. همچنین، ادغام هنرهای سنتی با معماری زیست محیطی می تواند به نگهداری و تقویت فرهنگ و هویت ملی کمک کند؛ زیرا این عمل به استفاده از الگوها و نمادهای فرهنگی، هنری و سنتی در ساختارها و طراحی ها منجر می شود. مورد اصلی بحث این مقاله، شناسایی امکانات و مزایای ادغام صنایع دستی در طراحی ساختمان های پایدار است. از جمله موارد مورد بررسی، می توان به استفاده از مواد محلی و سنتی در بناها، ایجاد زیبایی های معماری محلی، کاهش اثرات زیست محیطی و ایجاد ارتباط بهتر با فرهنگ و سنت های محلی اشاره نمود.

معماری-صنایع دستی-فرهنگ-هویت-ساختمان های زیست محیطی