حسین مسیبی اردکانی - دانشجو کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگ
مهدی کارگرفرد - دانشیارف دکتری فیزیولوژی ورزشی دانشگاه اصفهان
محمد فرامرزی - استادیار، دکتری فیزیولوژی ورزشی شهرکرد
محمود اخوان تفتی - استادیار، علوم پزشکی یزد

هدف این تحقیق بررسی پاسخ تستوسترون و هیدروپی آندسترون به شاخص های جسمانی و مهارتی در بازیکنان نوجوانان فوتبال است. بدین منظور 30 بازیکن نوجوانان فوتبال حاضر در لیگ کشور از تیم فولاد یزد در سال 1390 با رده سنی بین 14-16 سال با میانگین قد 6±165/5 سانتی متر و وزن 6/1±59/2 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 21/8 کیلوگرم بر متر مربع از طریق نمونه گیری در دسترس، به صورت هدفمند در یک گروه کنترل 30 نفره نیز در همین رده سنی که عضو باشگاهی نبودند و در تمرینات شرکت نداشتند انتخاب شدند. نمونه های خوبی از هر گروه یکبار در ابتدای فصل و در موقع شروع تمرینات و بار دیگر پس از گذشت 8 هفته تمرین برای تعیین میزان غلظت تستوسترون و DHEA گرفته شدند. از هر دو گروه نیز تست های جسمانی اسکات، پرش سارجنت، دوی 30 متر، ایلی نویز و تست های مهارتی شوت، پاس و دریبل یکبار قبل از شروع تمرینات و با دیگر پس از هشت هفته به عمل آمد. جهت آزمون فرضیه ها و تجزیه و تحلیل آماری تغییرات میزان تستوسترون و DHEA از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون +و میزان ارتباط این دو هورمون با عملکردهای جسمانی و مهارتی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین میزان تستوسترون پس از هشت هفته تمرین فوتبال تفاوت معنی داری وجود دارد و بین میزان DHEA نیز پس از هشت هفته تمرین فوتبال تفاوت معنی داری مشاهده گردید. همچنین بین عملکردهای مهارتی دریبل گروه کنترل و تجربی پس از 8 هفته تفاوت معنی داری وجود دارد و بین عملکردهای جسمانی گروه کنترل و تجربی نیز پس از هشت هفته تفاوت معنی داری وجود دارد. اما بین شاخص های مهارتی و این دو هورمون و شاخص های جسمانی و این دو هورمون، ارتباط معنی داری وجود نداشت.

تستوسترون، دهیدروتراپی اندسترون، تست های مهارتی، تست های جسمانی، بازیکن نوجوان فوتبال