محمدحامد حسینی - دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
محمود صادقی خراشاد - دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
ندا عرب زاده - دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
فائزه سادات جلیلی - دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

این مطالعه با هدف تعیین میزان استرس گرمایی کارگران در یک کارخانه کاشی سازی به روش توصیفی مقطعی انجام شده است. اندازه گیری بااستفاده از دماسنج های گویسان و چرخان به روش استاندارد ISO 7243 در بخش های کوره و خشک کن کارخانه کاشی آیدا سرام انجام و برای مدت یک هفته تکرار شد. شاخص استرس گرمایی WBGT با در نظر گرفتن بار کاری، لباس و برنامه کار و استراحت کارگران محاسبه و با حدود مجاز مقایسه شد. برای محاسبه شاخص های آماری توصیفی از نرم افزار spss استفاده شد. با توجه به نوع کارگران میزان بارکاری برای تمام آنها در بخش های مورد بررسی متوسط بدست آمد. تمام کارگران در مکان های مورد بررسی بیش از یک ماه سابقه حضور در محیط کارشان را داشتند و با گرماسازش یافته بودند. میانگین شاخص استرس گرمایی WBGT در خروجی کوره 1/36±24/45 درجه سانتیگراد ، پشت کوره 0/63±25/6 درجه سانتیگراد، اتاق اپراتور 1/14±20/7 درجه سانتیگراد، خشک کن 0/83±27/9 درجه سانتیگراد، وسط کوره 1/19±20/8 درجه سانتیگراد و ابتدای کوره 1/14±19/1 درجه سانتیگراد بدست آمد. مقایسه نتایج میانگین شاخص استرس گرمایی WBGT اندازه گیری شده با حدود مجاز آن نشان می دهد که استرس گرمایی در قسمت خشک کن بیش از حدود مجاز آن می باشد اما در سایر قسمت ها خوشبختانه مقادیر بدست آمده کمتر از حدود مجاز بود. برنامه کار- استراحت کارگران رد قسمت خشک کن می بایست مطابق با توصیه های کمیته فنی بهداشت حرفه ای ایران به میزان 75% کار و 25% استراحت تغییر یابد.

استرس گرمایی، کاشی سازی، شاخص WBGT