اسماعیل ضرغامی
مرضیه فرهمند

در قرن حاضر میزان مصرف انرژی و بهینه سازی آن در بخش مسکونی مورد توجه بیشتری قرار گرفته است ، زیرا مصرف ۴۰ درصد از منابع سوخت های فسیلی در این بخش صورت می گیرد و مقادیر زیادی از آلاینده ها را به همراه داشته و به دنبال آن اتلاف انرژی و خسارت های هدر رفته سرمایه و گرم شدن جهانی زمین از مشکلات پیش روی جوامع جهانی امروزی شده است . طبق تحقیقات صورت گرفته به ازای هردرجه کمتر گرم و سردکردن فضا حدود ۶ درجه مصرف انرژی کاهش پیدا خواهد کرد. این مقاله به بررسی و تفسیر مفاهیم بهره وری انرژی در طراحی مسکن می پردازد. هدف از انجام این پژوهش ”ارائه روند طراحی مفهومی همگام با پارامترهای بهره وری انرژی ” است . روش جمع آوری اطلاعات مطالعه اسنادی است . به این منظور پارامترهای اصلی در تامین آسایش حرارتی بررسی قرار گرفته و در نهایت دمای آسایشی هر فضای خانه به توجه به این پارامترهای موجود استخراج شده است . براساس یافته های تحقیق ارجحیت بر این است ، هر فضای خانه در جهت کاهش هدر رفت انرژی با توجه به عملکردها در مجاورت دمای همسان انرژی خود قرار گیرد. با توجه به اینکه عدم رعایت دمای آساش در هر فضا متناسب با کارکرد افراد، موجب کاهش عملکرد ساکنان می شود بنابراین محدوده ای آسایش هرفضا متناسب با کارکرد آن ارائه می شود. همچنین بهتر است فضاهای بینابینی که به طور مداوم مورد استفاده قرار نمی گیرند، برای جلوگیری از تبادل حرارت بر اثر اختلاف دماهای فضاهای ناهمسان حرارتی قرار گیرند.

آسایش حرارتی ، بهره وری انرژی ، طراحی مسکونی