طیبه مهدیان فر - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

هدف از این پژوهش کتابخانه ای بررسی سبک یادگیری مشارکتی می باشد. "یادگیری مشارکتی" یک اصطلاح جامع برای انواع رویکردهای آموزشی است که شامل تلاش مشترک فکری دانش آموزان یا دانش آموزان و معلمان با هم است. معمولا دانش آموزان در گروه های دو نفره یا بیشتر کار می کنند و متقابلا به دنبال درک، راه حل یا معانی هستند یا محصولی را ایجاد می کنند. فعالیت های یادگیری مشارکتی به طور گسترده ای متفاوت است، اما بیشتر بر کاوش یا استفاده دانش آموزان از مطالب درسی متمرکز است، نه صرفا ارائه یا توضیح معلم از آن. یادگیری مشارکتی نشان دهنده تغییر قابل توجهی از محیط معمولی معلم محور یا سخنرانی محور در کلاس های درس کالج است. در کلاس های مشترک، فرآیند سخنرانی/گوش دادن/یادداشت برداری ممکن است به طور کامل ناپدید نشود، اما در کنار فرآیندهای دیگری که مبتنی بر بحث و گفتگو دانشجویان و کار فعال با مطالب درسی است، زندگی می کند. معلمانی که از رویکردهای یادگیری مشارکتی استفاده می کنند، تمایل دارند کمتر خود را به عنوان انتقال دهندگان خبره دانش به دانش آموزان، و بیشتر به عنوان طراحان خبره تجربیات فکری برای دانش آموزان - به عنوان مربی یا همسر یک فرآیند یادگیری نوظهورتر تصور کنند.

سبک یادگیری مشارکتی، ساختار و ویژگی های خاص روش مشارکتی، رویکردهای مختلف روش مشارکتی